Μέχρι πρότινος, το εμβόλιο του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και της Astra Zeneca ήταν το φαβορί μεταξύ των εννέα εμβολίων ενάντια στον SARS-CoV-2 τα οποία βρίσκονται σε προχωρημένες κλινικές δοκιμές. Μέχρι τα τέλη Αυγούστου είχαν ήδη προπαραγγελθεί 2,94 δισεκατομμύρια δόσεις (οι περισσότερες υποψηφίου εμβολίου για τον ιό που έχουν προπαραγγελθεί). Ευρωπαϊκές χώρες, Ιαπωνία και ΗΠΑ, οι οποίες μάλιστα έχουν χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη του εμβολίου με περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο δολάρια, προπορεύονταν σε παραγγελίες. Δεκαεπτά χιλιάδες εθελοντές σε Ηνωμένο Βασίλειο, Βραζιλία και Νότια Αφρική είχαν ήδη μπει σε κλινικές δοκιμές φάσης ΙΙΙ, ενώ 30.000 ετοιμάζονταν να μπουν στις ΗΠΑ, όταν όλα σταμάτησαν εξαιτίας πιθανής παρενέργειας σε έναν/μία εθελοντή/όντρια.
Χάθηκε λοιπόν μία από τις εννέα ελπίδες μας για εμβόλιο; Πιθανότατα όχι! Το να μην αναφερθούν παρενέργειες κατά τη διάρκεια κλινικών δοκιμών φαρμάκων ή εμβολίων θα ήταν τουλάχιστον ύποπτο καθώς το διαφορετικό γενετικό υπόβαθρο καθιστά ορισμένους από εμάς πιο ευαίσθητους σε ορισμένους παράγοντες σε σχέση με άλλους συνανθρώπους μας. Ετσι, αν δοκιμαστεί ένα εμβόλιο σε 10 ανθρώπους πιθανότατα δεν θα εντοπιστεί η παρενέργεια που εμφανίζεται με συχνότητα μία φορά στα 100 άτομα. Αν δοκιμαστεί σε 100 εθελοντές πιθανότατα θα χαθεί η παρενέργεια που εμφανίζεται με συχνότητα μία φορά στα 1.000 άτομα, αν δοκιμαστεί σε 1.000 άτομα θα χαθεί η παρενέργεια που εμφανίζεται με συχνότητα μία φορά στις 10.000 κ.ο.κ. Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος για τον οποίο απαιτούνται ευρείες κλινικές δοκιμές!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
