Ηταν ακόμα Φεβρουάριος του 2020, δηλαδή πριν από έξι μήνες μόλις, όταν τα πρώτα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη Γαλλία μιλούσαν για μια νέα επιδημία. Την ίδια ώρα στην Κίνα τα κρούσματα ήταν ακόμα πρόσφατα, με τα πρώτα να έχουν καταγραφεί μόλις τρεις μήνες πριν. Μεχρι εκείνη την περίοδο είχαν καταμετρηθεί περίπου 90.000 περιπτώσεις επιβεβαιωμένων κρουσμάτων παγκοσμίως, ωστόσο μόνο τα 85 από αυτά στην Ευρώπη, με τη συντριπτική πλειονότητα στην Ιταλία (80). Η κατάσταση στην Ιταλία προξενούσε μια κάποια ανησυχία στη γαλλική κοινή γνώμη, ωστόσο όλοι αγνοούσαν αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει.
Αυτή άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά που οι υπηρεσίες Υγείας της Γαλλίας αντιμετώπιζαν κορωνοϊό. Μεταξύ 2002 και 2003 μια πρώτη επιδημία, που χαρακτηρίστηκε από την πολύ γρήγορη διασπορά του ιού, στοίχισε ένα μόνο θύμα, ενώ το συγκεκριμένο στέλεχος του ιού (SARS-CoV1) έκανε την τελευταία εμφάνισή του το 2004. Η δεύτερη φορά ήταν το 2012 με ένα άλλο στέλεχος κορωνοϊού (ΜERS CoV) που πρωτοεμφανίστηκε στη Μέση Ανατολή. Σαφώς λιγότερο επιθετικό, το στέλεχος αυτό, που εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να ανιχνεύεται στην παγκόσμια κοινότητα, δεν προξένησε κανένα θύμα στη Γαλλία. Και οι δύο αυτές περιπτώσεις είχαν δει το φως της δημοσιότητας, ωστόσο ο θόρυβος που προξενήθηκε αρχικά καταλάγιασε νωρίς. Αυτό έχει τη σημασία του, γιατί πολλοί δημοσιογράφοι αλλά και επαγγελματίες Υγείας υπέθεσαν ότι η πορεία του τρίτου αυτού κύματος κορωνοϊού που ήταν προ των πυλών θα ήταν σε γενικές γραμμές ανάλογη με τις δύο προηγούμενες. Εως αυτό το σημείο οι περισσότεροι αγνοούσαν αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
