Ψαρί πελαγίσιο ‘Ή ιχθυοκαλλιέργειας;

Ακούμε συχνά ότι τα άγρια ψάρια είναι καλύτερα από τα εκτρεφόμενα στις υδατοκαλλιέργειες και ότι οι καταναλωτές γενικά προτιμούν τα άγρια. Αυτό συμβαίνει γιατί μέχρι μόλις τα μέσα του 20ού αιώνα, περισσότερο από το 95% των «ιχθυηρών» (ψάρια, όστρακα, μαλάκια, καρκινοειδή, φύκια, κ.τ.λ.) που καταναλώναμε παγκοσμίως ήταν προϊόν ερασιτεχνικής και επαγγελματικής αλιείας. Ο καταναλωτής δεν έχει συνηθίσει ακόμα στην ιδέα της «ιχθυοκαλλιέργειας». Πολύ λίγοι από εμάς έχουν δει φάρμες με ψάρια, ενώ όλοι έχουμε δει στα χωριά μας κτηνοτρόφους να μεγαλώνουν οικόσιτα ζώα. Ετσι, κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα κοτόπουλα, πρόβατα, γουρούνια και μοσχάρια προέρχονται από φάρμες, και δεν υπάρχει συζήτηση εάν τα «άγρια» είναι καλύτερα από τα εκτροφής.  Αντίθετα, υπάρχει συζήτηση και προτίμηση για την προέλευση του ζώου (ντόπιο κατσίκι, μοσχάρι Αργεντινής) ή τη ράτσα του (Angus ή Charolais μοσχάρια). Για κάποια πολύ γνωστά ήδη ψαριών, όμως, όπως ο σολομός και η πέστροφα, σχεδόν κανείς δεν αναρωτιέται εάν είναι άγρια ή όχι, διότι εξυπακούεται ότι είναι προϊόντα υδατοκαλλιέργειας.