Πρότυποδημόσιουλειτουργού

Την άνοιξη του 2015, όταν μια έξαρση του ιού Ebola μαινόταν στην Αφρική, ο ιδιαίτερα πολυάσχολος διευθυντής του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Aλλεργιών και Λοιμωδών Νόσων (NIAID) Αντονι Φάουτσι πήγαινε καθημερινά στην κλινική των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας και ειδικότερα στη μονάδα που είχε δημιουργηθεί για τη θανατηφόρο νόσο. Εκεί νοσηλευόταν μια νοσοκόμα η οποία είχε μολυνθεί με Ebola στη Σιέρα Λεόνε και ο 74χρονος τότε Φάουτσι, φορώντας την κατάλληλη προστατευτική στολή, έκανε τη δίωρη βάρδιά του στο πλευρό της. Γιατί; Επειδή ήθελε να μελετήσει την κλινική εικόνα του Ebola αλλά και επειδή δεν θα ζητούσε ποτέ από το προσωπικό του να κάνει κάτι που δεν θα έκανε ο ίδιος! Εύλογη λοιπόν η απογοήτευση που εξέφρασαν οι συνεργάτες του στην ανακοίνωση της επικείμενης αποχώρησής του από το NIAID.

Ο ερευνητής επιστήμονας, μάχιμος γιατρός και δημόσιος λειτουργός που υπηρέτησε τη χώρα του υπό επτά διαφορετικούς προέδρους των ΗΠΑ, αρχής γενομένης από τον Ρόναλντ Ρίγκαν το 1984, παραιτείται επίσης και από σύμβουλος του Τζο Μπάιντεν. Στο διάστημα των 38 αυτών χρόνων μεταμόρφωσε το NIAID από ένα σχετικά άγνωστο ινστιτούτο με ετήσιο προϋπολογισμό περίπου 350 εκατ. δολαρίων σε ένα ινστιτούτο που αποτελεί το παγκόσμιο πρότυπο στην έρευνα των λοιμωδών νόσων με προϋπολογισμό 6 δισ. δολαρίων. Παράλληλα έγινε ο ίδιος ένα πρότυπο δημόσιου λειτουργού καθώς με βαθιά γνώση αλλά και νηφαλιότητα χειρίστηκε μια σειρά από κρίσεις δημόσιας υγείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέτυχε να συμφιλιωθεί και να συνεργαστεί με την κοινότητα των ακτιβιστών οι οποίοι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 είχαν «κατασκηνώσει» έξω από το κτίριο του NIAID διαδηλώνοντας και καταλογίζοντάς του ολιγωρία στις κλινικές δοκιμές φαρμάκων για το AIDS.