Το σκυρόδεμα είναι το πιο διαδεδομένο δομικό υλικό στον κόσμο. Ωστόσο, όπως εξηγούν οι ερευνητές στην επιστημονική δημοσίευση, η παραγωγή του έχει σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η παραγωγή του τσιμέντου τύπου Πόρτλαντ (OPC), το οποίο χρησιμοποιείται για την παραγωγή του σύγχρονου σκυροδέματος, απελευθερώνει για κάθε τόνο παραγόμενου υλικού, μέχρι και έναν τόνο εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Οι εκπομπές αυτές παράγονται κυρίως κατά την πύρωση του ασβεστόλιθου προς παραγωγή κλίνκερ, το οποίο στη συνέχεια αλέθεται για να παραχθεί το τσιμέντο. Είναι ενδεικτικό ότι το ανθρακικό αποτύπωμα της παραγωγής τσιμέντου αντιπροσωπεύει έως και το 8% των συνολικών παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου! Μια μέθοδος για τη μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος του τσιμέντου λοιπόν είναι η βελτίωση της ανθεκτικότητας του σκυροδέματος, μέσω της ενσωμάτωσης της ικανότητας αυτοΐασης. «Η ανθεκτικότητα του σκυροδέματος στον χρόνο και η ικανότητά του να αυτοεπισκευάζεται σε περίπτωση που προκύψουν μικρορωγμές, είναι παράμετροι οι οποίες θα μπορούσαν να μετριάσουν το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του τσιμέντου, επειδή οι κατασκευές θα έχουν μεγαλύτερο χρόνο ζωής» σημειώνει στο ΒΗΜΑ-Science ο καθηγητής Αντμίρ Μάσιτς, συμπληρώνοντας ότι «για τον λόγο αυτόν είναι πολύτιμο να κατανοήσουμε τις διαδικασίες οι οποίες χρησιμοποιούνταν για να κατασκευαστούν τα αρχαία υλικά: μπορούν να μας επιτρέψουν να φτιάξουμε πιο ανθεκτικά και βιώσιμα σύγχρονα υλικά».