«Οταν ως λέκτορας μπήκα στο εργαστήριο όπου θα άρχιζα την έρευνά μου, βρήκα μόνο μία ζυγαριά. Μου έδωσαν μόλις 1.500 ευρώ και έπρεπε με αυτά να οργανώσω τα πάντα για να ξεκινήσουμε». Ο κ. Σπύρος Πετρόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής με ειδίκευση στη Λαχανοκομία, περιγράφει στο ΒΗΜΑ-Science το ξεκίνημα του εργαστηρίου του ενώ μπροστά μας, στο Βελεστίνο έξω από τον Βόλο, απλώνεται μια μεγάλη έκταση που ανήκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, γεμάτη πλέον με διάφορες πειραματικές καλλιέργειες και εγκαταστάσεις με πρότυπα θερμοκήπια. Το όλο σκηνικό δείχνει πως η εποχή της μιας ζυγαριάς και της πενιχρής επιχορήγησης ξεπεράστηκε. Μαζί στην περιήγησή μας είναι και μια ομάδα διδακτορικών φοιτητών που με πολλή καρτερία και χρόνο με τον χρόνο σπέρνει, φυτεύει, παρακολουθεί υπομονετικά την αργόσυρτη εξέλιξη φυτών κάθε άλλο παρά εξωτικών αλλά πολύ βασικών για τη διατροφή μας τώρα και στο μέλλον. Κρεμμύδι, σταμναγκάθι, κρίταμο, μαρούλι, ντομάτα, κολοκύθες… Καταμεσήμερο πια, γιατί πριν είχαμε χαθεί μέσα σε εγκαταλελειμμένες καλλιέργειες, κάτω από έναν καυτό ήλιο, χωρίς καμία σκιά, περιδιαβάζουμε τις διάφορες πειραματικά σπαρμένες λωρίδες γης προσπαθώντας να εξιχνιάσουμε και εμείς τους κώδικες επικοινωνίας των ερευνητών με τα σιωπηλά και ακίνητα υποκείμενα της έρευνάς τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
