Η έρημος Ατακάμα είναι η πλέον άνυδρη περιοχή του πλανήτη μας και οι οργανισμοί που (επι)ζούν στις σκληρές συνθήκες της είναι άξιοι μελέτης. Ωστόσο, το σχεδόν διαστημικό τοπίο της Ατακάμα φιλοξενεί επίσης και μια από τις μεγαλύτερες χωματερές ρούχων στον κόσμο. Ακόμη μεγαλύτερη είναι η χωματερή ρούχων στην Κένυα όπου, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, η ΕΕ στέλνει κάθε χρόνο περί τα 37 εκατομμύρια συνθετικών ρούχων. Περιττό να πούμε ότι τα συνθετικά υφάσματα δεν είναι βιοαποικοδομήσιμα και ότι παραμένουν εκεί αναλλοίωτα για εκατοντάδες χρόνια.
Διόλου περίεργο λοιπόν που οι οίκοι μόδας άρχισαν να αναζητούν φιλικότερα προς το περιβάλλον υφάσματα (και να διαφημίζουν αυτές τους τις προσπάθειες, κερδίζοντας ακόμη περισσότερους καταναλωτές με περιβαλλοντικές ευαισθησίες). Ως γνωστόν όμως, ό,τι γυαλίζει δεν είναι πάντοτε χρυσός: πολλά από τα νέα υφάσματα που χρησιμοποιεί η βιομηχανία των ρούχων και τα οποία διαφημίζονται ως βιοαποικοδομήσιμα, αποδεικνύεται ότι δεν αποσυντίθενται στο περιβάλλον. Αυτό τουλάχιστον κατέδειξε ενδελεχής μελέτη ερευνητών από το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps η οποία δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στην επιστημονική επιθεώρηση PlosOne.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
