Οποιος έχει επιχειρήσει να διδάξει στην Πληροφορική τους λεγόμενους αναγωγικούς τύπους (ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο) θα έχει ίσως νιώσει εκείνη την αφόρητη παγωμάρα που πέφτει στην τάξη όταν για πρώτη φορά προσπαθήσει να εξηγήσει πώς πρέπει να σκεφτούμε για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Ενα κλασικό παράδειγμα τέτοιας τεχνικής απαιτεί το περιβόητο «πύργοι της Χανόης» με τον προγραμματισμό της μετακίνησης κάποιων κρίκων με διαφορετικό μήκος περιφέρειας, όπου θα πρέπει να ξεκινήσει κάποιος με το πώς θα τοποθετηθούν ο τελευταίος και ο προτελευταίος και να πηγαίνει προς τα πίσω για να βρει την πρώτη σωστή κίνηση.
Ισως μια τέτοια τάξη θα αισθανόταν πολύ καλύτερα αν σε προηγούμενα χρόνια είχε προηγηθεί κάτι αντίστοιχο, με τη μορφή όμως παιχνιδιού. Και η σχετική θεωρία, που με αυτή ασχολήθηκαν αρκετοί μαθηματικοί, ξεκίνησε με βάση ένα παιχνίδι που έπαιζαν πρώτοι οι Κινέζοι. Εμεινε όμως γνωστό ως Wythoff’s Game, όπου ο Βίλχελμ Αβραάμ Βίτχοφ, που υπήρξε διδάκτορας των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ, το ανέλυσε αρκετά διεξοδικά το 1907.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
