Κάποτε, σε περιόδους παγετώνων, όταν οι όγκοι του θαλάσσιου νερού ελαττώνονταν, χαμήλωνε η στάθμη της θάλασσας και αποκαλύπτονταν τμήματα του πυθμένα στο Αιγαίο, διαμορφώνοντας γέφυρες που ένωναν τη Δυτική Ασία με τις χερσαίες εκτάσεις του Αιγαίου. Τότε, αρκετά από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου μετατρέπονταν σε ηπειρωτικές προεκτάσεις ή απολήξεις. Απολιθώματα πανίδας στα νησιά αυτά δείχνουν ότι περάσματα πληθυσμών ζώων από τη Δυτική Ασία προς το Αιγαίο συνέβαιναν μέσω των γεφυρών αυτών. Τουλάχιστον μια από όλες οδηγούσε και στη σημερινή Λέσβο. Οι ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών της πρώιμης Παλαιολιθικής Περιόδου πιθανότατα ακολούθησαν τις ίδιες διαδρομές. Αρκετές χιλιάδες χρόνια αργότερα, στην περιοχή Ροδαφνιδίων της Λέσβου, που είναι μια υπαίθρια αρχαιολογική θέση δίπλα σε θερμές πηγές και στον εντυπωσιακό Κόλπο της Καλλονής, ήρθαν στην επιφάνεια λίθινα εργαλεία ύστερα από βαθιά άροση στο έδαφος ενός ελαιώνα. Αυτά άνοιξαν και τον δρόμο για τη συστηματική ανασκαφική διερεύνηση από το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ο αρχικός εντοπισμός και η χρονολογική τους αξιολόγηση έγινε από τον Χάρη Χαρίση, την Πασκάλ Ντουράντ και τον Μάκη Αξιώτη, που βρέθηκαν στην περιοχή για να καταγράψουν τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα ενός νερόμυλου του 19ου αιώνα!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
