«Λέμε στον εαυτό μας ιστορίες προκειμένου να ζήσουμε». Αυτή η πρόταση-κατηγορητήριο γράφτηκε το 1979 και ανήκει στην προσφάτως εκλιπούσα αμερικανίδα συγγραφέα Joan Didion (1934-2021), στο έργο της οποίας κυριαρχεί η αναζήτηση και ανάδειξη της ανθρώπινης αυταπάτης. Η αυτοεξαπάτηση η οποία μας οδηγεί να «επιλέγουμε την πλέον βολική από τις πολλαπλές επιλογές» και να επιβάλλουμε «μια γραμμή αφήγησης πάνω σε ανόμοιες εικόνες» μοιάζει να είναι κοινό χαρακτηριστικό μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού, η οποία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη σε δύσκολους καιρούς.
Το πρόβλημα ωστόσο με τις αυταπάτες και τους ευσεβείς πόθους είναι ότι προσφέρουν παρηγοριά βασισμένη πάνω σε σαθρό υπόβαθρο: βλέπουμε σχέση αιτίου-αιτιατού εκεί που δεν υπάρχει, μπερδεύουμε τα συναισθήματά μας και τις επιθυμίες μας με την πραγματικότητα. Αργά η γρήγορα όμως, η πραγματικότητα μάς αποκαλύπτεται, το σαθρό υπόβαθρο καταρρέει και τότε ο πόνος είναι μεγαλύτερος από αυτόν που θελήσαμε να αποφύγουμε καταφεύγοντας στην αυταπάτη. Σκεφθείτε την πληθώρα των παραπλανημένων συνανθρώπων μας αρνητών του ιού και του εμβολιασμού που βρέθηκαν να παλεύουν για τη ζωή τους στην Εντατική ή εκείνους που αρνούμενοι να αποδεχθούν μια δύσκολη διάγνωση προσπάθησαν, ματαίως, να θεραπεύσουν τον καρκίνο με μαντζούνια.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
