Ηταν πολύ ευχάριστο που σε πολλά σημεία του Διαδικτύου εμφανίστηκαν αρκετά μακροσκελείς παρουσιάσεις του επιτεύγματος τριών μαθηματικών. Να βρουν δηλαδή ένα μόνο σχήμα και αυτό να μπορεί επαναλαμβανόμενο να καλύπτει μια απείρων διαστάσεων επιφάνεια. Και αυτό χωρίς ποτέ να δημιουργείται το παραμικρό κενό αλλά και να μην προκύπτει περιοδικότητα στο «μωσαϊκό». Δηλαδή να διακρίνεις (=να ξεχωρίσεις) ένα κομμάτι που να μπορείς να το βρεις και λίγο ή πολύ πιο πέρα ακριβώς ίδιο.
Ηταν ένα σχήμα που θυμίζει από μακριά καπέλο και μάλιστα αυτό που εμείς στα ελληνικά ονομάζουμε ρεπούμπλικα, και αυτό έδωσε τη λύση σε ένα μακροχρόνια άλυτο πρόβλημα. Η επίστρωση ενός επιπέδου απείρων διαστάσεων με την επανάληψη ενός τέτοιου σχήματος, αναμενόμενα, ονομάζεται απεριοδική. Στην απεριοδική επίστρωση το μεγάλο επίτευγμα εθεωρείτο η εύρεση ενός μόνο πλακιδίου (από τα γερμανικά ein Stein, μία πέτρα, εξ ου και το παρεξηγήσιμο «Αϊνσταϊνπρόμπλεμ») που να κάνει τη δουλειά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
