Και ένα, και δύο, και τρία μετράμε τα (πανδημικά) κύματα, προσπαθώντας να προσαρμοστούμε συνεχώς στη μασκοφορεμένη «τηλεζωή» μας που κυλά στον ρυθμό της τηλεργασίας, των τηλεσυσκέψεων και της τηλεκπαίδευσης. Ενώ το τρίτο πανδημικό κύμα συνεχίζει να «φουσκώνει» και να μας χτυπά αλύπητα, με τους αριθμούς κρουσμάτων, διασωληνώσεων και θανάτων να ανεβαίνουν καθημερινά, υπάρχει πλέον εν μέσω αυτού του τελευταίου lockdown μια νέα παράμετρος που κάνει τη διαφορά σε σύγκριση με τα προηγούμενα κύματα της πανδημίας, κάνοντάς μας να ελπίζουμε ότι ο εγκλεισμός που περνάμε θα είναι όντως ο τελευταίος: η παράμετρος αυτή δεν είναι άλλη από τους εμβολιασμούς που, όπως ήδη δείχνουν τα παραδείγματα άλλων χωρών σαν το Ισραήλ, όπου έχει ήδη εμβολιαστεί σημαντικό μέρος του πληθυσμού, αποτελούν το «διαβατήριο» για μια πιο κανονική ζωή (με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα υπάρχει απρόσκοπτη και συνεχώς επιταχυνόμενη ροή τους). Μέσα σε αυτή τη δυναμική κατάσταση – σκεφτείτε πόσα έχουμε περάσει και με πόσες εναλλαγές τον τελευταίο έναν χρόνο – είναι άκρως σημαντική η καταγραφή της συμπεριφοράς και της προσαρμογής του πληθυσμού στα μέτρα που του επιβάλλονται και στα καινούργια δεδομένα τα οποία συνεχώς «γεννά» η πανδημία. Αυτό το «εμείς και ο (πανδημικός) κόσμος μας» σκιαγραφεί μια νέα έρευνα ειδικών της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), η οποία αποτυπώνει την αντίδραση του ελληνικού πληθυσμού σε ό,τι αφορά τα εμβόλια, την κοινωνική αποστασιοποίηση και τη χρήση μάσκας. Τα ευρήματά της, τα οποία παρουσιάζει σήμερα αποκλειστικά το ΒΗΜΑ-Science, είναι διαφωτιστικά για το πώς σκέφτονται και δρουν οι Ελληνες (κατά δική τους βέβαια δήλωση) σε αυτό το τρίτο πανδημικό κύμα.
Αναζητώντας τον
κοινωνικό παλμό
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
