Για να αποτελέσουν οι ιοί που βρίσκονται παγιδευμένοι στους πάγους κίνδυνο για τη δημόσια υγεία θα πρέπει να ξεπεράσουν ένα μεγάλο φράγμα: τις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν έξω από το ασφαλές περιβάλλον των πάγων, και οι οποίες δεν ευνοούν την επιβίωση μεμονωμένων ιικών σωματιδίων. Ωστόσο εδώ τίθεται έντονα το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής και της παρουσίας του ανθρώπου σε ενδιαιτήματα τα οποία μέχρι πρότινος καλύπτονταν από πολλά στρώματα πάγου. «Η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει δύο επιπτώσεις: αρχικά επιταχύνει το λιώσιμο όλο και βαθύτερων – δηλαδή παλαιότερων – στρωμάτων μόνιμου πάγου, απελευθερώνοντας έτσι ολοένα και περισσότερα αλλά και αρχαιότερα μικρόβια» σημειώνει στο ΒΗΜΑ-Science ο καθηγητής Ζαν-Μισέλ Κλαβερί. «Παράλληλα ωστόσο επιτρέπει την εγκατάσταση όλο και περισσότερων βιομηχανικών δραστηριοτήτων (ιδίως ορυχεία ανοιχτής εκμετάλλευσης και γεωτρήσεις πετρελαίου) και επομένως την παρουσία περισσότερων ανθρώπων σε μέρη τα οποία ήταν καλυμμένα με πάγο. Ο συνδυασμός της απελευθέρωσης ιών και της πιθανής έκθεσης του ανθρώπου σε αυτούς – λόγω της αυξημένης παρουσίας του στις εν λόγω περιοχές – δημιουργεί έναν δυνητικό κίνδυνο. Επομένως, η υπερθέρμανση του πλανήτη αυξάνει τον κίνδυνο μιας πανδημίας που θα προκαλείται από άγνωστους μέχρι σήμερα ιούς. Ωστόσο, είναι αδύνατο να εκτιμηθεί ο κίνδυνος αυτός σε αριθμούς».