«Trois, deux, un… faisceau». Δέκα Σεπτεμβρίου 2008, στις 10.48 το πρωί. Βρισκόμαστε στα γαλλοελβετικά σύνορα, πολύ κοντά στη Γενεύη. Γι’ αυτό και η εντολή στα γαλλικά: «Τρία, δύο, ένα… δέσμη». Υπάρχει ένταση στην ατμόσφαιρα της γεμάτης με κόσμο αίθουσας ελέγχου του Large Hadron Collider (LHC). Του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN, το κοινό ευρωπαϊκό ερευνητικό εργαστήριο.
Είναι ο διευθυντής του προγράμματος που λέει τις μαγικές αυτές λέξεις, είναι το τελευταίο μπλοκ απορρόφησης που αποσύρεται από την 27 χιλιομέτρων κυκλική τροχιά αφήνοντάς την ελεύθερη, είναι η πρώτη δέσμη πρωτονίων που ξεκινώντας αφήνει μια φωτεινή κηλίδα στις οθόνες, τις μέσα στην αίθουσα και στο αμφιθέατρο έξω από αυτήν. Είναι η άφιξή της, αφού έκανε τον γύρο της εγκατάστασης, που ύστερα από ενενήντα εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου δίνει άλλη μια ίδια φωτεινή κηλίδα στις οθόνες. Ακριβώς δίπλα στην πρώτη. Τέλος στην ένταση, χειροκροτήματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
