Η αρχή του διάσημου συγγραφέα Λιούις Κάρολ (ψευδώνυμο του Αγγλου Τσαρλς Ντότζσον) στο βιβλίο του «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» ταιριάζει και στην περίπτωση που κάποιος θα ήθελε να εξηγήσει μια πραγματικότητα πέρα από την καθημερινή λογική. Βρέθηκε η μικρή Αλίκη για λίγο στην επιφάνεια της Γης, ανάμεσα σε δέντρα και λουλούδια που είχε δει ξανά και της ήταν οικεία. Ξαφνικά όμως εκεί στην εξοχή, αφού είχε βαρεθεί τη (μη) παρέα με την αδελφή της, διότι εκείνη διάβαζε ένα όχι διασκεδαστικό για την Αλίκη βιβλίο, βλέπει ένα κατάλευκο κουνέλι με ροζ μάτια, γιλέκο, ρολόι με αλυσίδα στην τσέπη του γιλέκου να προχωρεί βιαστικό μονολογώντας «Ω, θα πάω με μεγάλη καθυστέρηση». Τρέχει πίσω του και όταν το βλέπει να χώνεται σε ένα άνοιγμα στη γη, δεν διστάζει να πέσει και εκείνη μέσα με τη θέλησή της. Για να ακολουθήσει ένα αργόσυρτο ταξίδι στη διάσημη πλέον «κουνελότρυπα». Και ξαφνικά όλα άλλαξαν γύρω της. Μια άλλη «πραγματικότητα», κυρίως όσον αφορούσε τις συμπεριφορές των κατοίκων του πρωτόγνωρου για εκείνην κόσμου.
Εχει σημασία το πώς θα προσπαθήσει να προσεγγίσει η αναγνώστρια ή ο αναγνώστης το θέμα των νόμων που διέπουν τον (μικρό) κόσμο των μορίων, των ατόμων και των σωματιδίων που συνθέτουν τα δύο προηγούμενα, αλλά έως και την ίδια του την… καθημερινότητα. Δεν είναι παλαβός ο κόσμος στις κλίμακες της τάξης μεγέθους των εκατομμυριοστών του μέτρου και τις ακόμη μικρότερες. Εμείς που ζούμε στις μεγαλύτερες κλίμακες, των εκατοστών, του μέτρου και των χιλιομέτρων, έχουμε μια διαφορετική αίσθηση και μια διαφορετική γλώσσα περιγραφής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
