Στο προηγούμενο είχα προτείνει για την κατανόηση του αδύνατου για τη διαίρεση με το μηδέν, ξεκινώντας από το ότι θα μπορούσαμε 16 αντικείμενα να τα τοποθετήσουμε ανά δύο σε 8 σακουλάκια οπότε γίνεται η διαίρεση (16/2 =8) το εξής: «Στη συνέχεια έχοντας πάλι τα 16 αντικείμενα θα τους ζητήσουμε να προσπαθήσουν να βάλουν από 0 στο κάθε σακουλάκι. Για να διαπιστώσουν ότι αυτό όχι απλά είναι πιο περίεργο αλλά ότι τελικά είναι και αδύνατο να το κάνουν». Οταν το είδα ξανά μου φάνηκε ότι θα έπρεπε να γραφτεί ότι με αυτή την ενέργεια δεν επιτύχαμε κάποια διαίρεση. Δεν κάναμε καν διαίρεση (για να τους φύγει και η ιδέα ότι 16 διά 0 μπορεί να κάνει πάλι 16 ή 0).
Σε αυτό το σημείο κάποιος που διδάσκει έχει την ευκαιρία σε λίγο μεγαλύτερα παιδιά να τους δείξει το εξής: Για τις προεκτάσεις της διαίρεσης π.χ. (12/2) δείχνεις με τον γνωστό τρόπο ότι 12 αντικείμενα μπορεί να είναι μοιρασμένα μέσα σε 6 σακουλάκια ανά δύο στο καθένα. Αυτό μπορεί να δείξει στη συνέχεια όταν τα βάλουμε το ένα δίπλα στο άλλο ότι 2+2+2+2+2+2=12. Και έρχεται η αποφασιστική στιγμή όπου για τη διαίρεση (12/0) το 0+0+0+0+… δεν φτιάχνει με τίποτα το 12. Αρα εδώ ίσως γίνεται πιο κατανοητό από το παιδί ότι η διαίρεση με το 0 είναι κάτι διαφορετικό και τελικά αδύνατο.
