Σήμερα θα ακολουθήσουμε τους (ερευνητικούς) δρόμους του μεταξιού οι οποίοι, όπως θα διαβάσετε, οδηγούν πολλές φορές σε ασύλληπτους για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς προορισμούς: από νέου τύπου εμβόλια που δεν θα χρειάζονται συντήρηση και εμφυτεύσιμες μικροσυσκευές μεταφοράς πλήθους φαρμάκων που θα διαλύονται εντός του οργανισμού, ως φιλμ που θα «ντύνουν» τα τρόφιμα κρατώντας τα φρέσκα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, μικροτσίπ που θα τοποθετούνται στα δόντια και θα ελέγχουν το τι φάγαμε και το τι ήπιαμε, οπτικά συστήματα που θα… έρπουν, θα περπατούν και θα κολυμπούν και ηλεκτρονικές συσκευές των οποίων όταν τελειώσει ο χρόνος ζωής θα… τρώγονται βοηθώντας στη σωτηρία του (πολύπαθου) περιβάλλοντος. Εφαρμογές – πολλές, πάρα πολλές – που έχουν την αφετηρία τους σε ένα κουκούλι μεταξοσκώληκα και ακολουθούν το νήμα της φυσικής διαδικασίας παραγωγής του μεταξιού για να τερματίσουν σε ένα μέλλον καλύτερο για όλους μας, συμπεριλαμβανομένου του πλανήτη που πληγώνουμε. Το μέλλον λοιπόν αυτό – το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις τείνει να γίνει παρόν – γράφεται μέσα σε ένα (τι άλλο;)… μεταξένιο εργαστήριο: πρόκειται για το Silk Lab του Πανεπιστημίου Tufts στη Βοστώνη, όπου ο ιταλικής καταγωγής καθηγητής Μηχανικής και Βιοϊατρικής Μηχανικής Φιορέντσο Ομενέτο και οι συνεργάτες του δημιουργούν «ζωντανά υλικά» τα οποία υπόσχονται μια καλύτερη ζωή για εκατομμύρια ανθρώπους. Μία ημέρα προτού ο 52χρονος καθηγητής Ομενέτο βρεθεί στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) προκειμένου να συμμετάσχει στο 8ο Συνέδριο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ): Untitled: που θα διεξαχθεί στο πλαίσιο του Summer Nostos Festival, μιλά στο «Βήμα» για το πώς φυσικά υλικά σαν το μετάξι (και όχι μόνο) που έρχονται από το χθες δείχνουν προς ένα πιο ανθρωποκεντρικό και… φυσικό αύριο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
