Η Αθήνα τον Αύγουστο καιγόταν. Και μια από τις ημέρες εκείνου του μήνα μπορέσαμε να συναντηθούμε για πρώτη φορά στο γραφείο του με τον κ. Γιάννη Ντζούφρα, καθηγητή της Στατιστικής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οταν μου πρότεινε να πάμε να ρίξουμε μια ματιά και στο «εργαστήριο», στην αρχή σκέφθηκα πως δεν θα υπήρχε ψυχή, παρόμοια με τους απόλυτα έρημους εκείνη την ημέρα διαδρόμους στο πολυτελές κτίριο της οδού Τροίας 2. Οταν όμως με διαβεβαίωσε πως υπήρχε κόσμος εκεί και δούλευε, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές μαζί, φαντάστηκα έναν χώρο όπου θα επικρατούσε ένταση, φασαρία, θα έβλεπα ταλαιπωρημένα πρόσωπα, πίνακες γεμάτους με ακατανόητα για τους έξω σχήματα, ίσως απομεινάρια από «ντελίβερι» φαγητό σε πάγκους.
Και όμως όχι. Περνώντας τη χωρίς τζάμια πόρτα του εργαστηρίου σε υποδέχεται μια ακόμη πιο πυκνή ησυχία σε σχέση με τους διαδρόμους. Υπήρχαν πράγματι κάποια άτομα που δούλευαν Αύγουστο μήνα, που σήκωσαν για λίγο το βλέμμα τους από τις οθόνες για να μας χαιρετήσουν και που μετά αθόρυβα επέστρεψαν σε ό,τι έκαναν πριν μπούμε. Στατιστική σιωπηλά εκτελούμενη, και τουλάχιστον εδώ, μια κάθε άλλο παρά «σέξι» δουλειά, όπως την είχε χαρακτηρίσει ακριβώς πριν από δέκα χρόνια ο Χαλ Βάριαν, επικεφαλής για τα οικονομικά της Google. «Εκτός και αν με τη λέξη σέξι», είχε σπεύσει να γράψει η Harvard Business Review, «εννοείται ότι κάποιος θα έχει σπάνιες ικανότητες που (θα) έχουν μεγάλη ζήτηση».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
