Ο πληθυσμός της Γης χρειάζεται όλο και περισσότερες και καλύτερες θρεπτικές ουσίες. Το κλίμα χειροτερεύει καθιστώντας τις καλλιέργειες όλο και πιο δύσκολες και ενεργοβόρες. Χρειάζεται να παράγονται τρόφιμα που να δίνουν περισσότερες θερμίδες με λιγότερα έξοδα ανά κιλό. Δεν έχουμε το περιθώριο να αγνοήσουμε ούτε το τελευταίο σποράκι που θα μπορούσε να έχει θρεπτική αξία για τον άνθρωπο.
Σε αυτό το πλαίσιο αξιολογήθηκε από έλληνες επιστήμονες και η θρεπτική και φαρμακευτική αξία των σπόρων της αγκινάρας (Cynara cardunculus). Ενός φυτού που ήταν στο ελληνικό τραπέζι από παλιά, όμως από μια στιγμή και πέρα μας έλεγαν πως τώρα θα πρέπει να το συνηθίσουμε περισσότερο ως καλλιεργούμενη, σε μεγάλες εκτάσεις, πηγή παραγωγής βιο-καυσίμου. Εστω, αλλά αυτό το φυτό (που απομένει) έχει και άλλα να δώσει.
Για πρώτη φορά απομονώθηκαν από φυσικό προϊόν έξι λιγνάνια (ουσίες που μιμούνται τη δράση των οιστρογόνων στον ανθρώπινο οργανισμό και πέρα από τις αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές ιδιότητες που διαθέτουν, θεωρείται ότι παίζουν ρόλο στη ρύθμιση του σωματικού βάρους) ενώ οι σπόροι έδειξαν αξιοπρόσεκτη αντι-οξειδωτική ικανότητα. Η διατροφική αξιολόγηση των σπόρων επιβεβαίωσε πως είναι πλούσιοι σε ακόρεστα λιπαρά οξέα, σε ω-6 και ω-9, περιέχουν 24,1% ίνες, και είναι ψηλά σε ποσοστό πρωτεΐνης (19,3%). Η διαδικασία της έκθλιψης του ελαίου από τους σπόρους με πίεση αλλά χωρίς θέρμανση, όπως είναι η σωστή και υγιεινή διαδικασία, αφήνει ένα στερεό υπόλειμμα που κάθε άλλο παρά είναι για πέταμα. Περιέχει χρήσιμες διατροφικά φαινολικές ενώσεις και αποδείχθηκε πως μπορούσε να είναι ένα καλό όπλο για τον περιορισμό ανεπιθύμητων ενζυματικών δράσεων. Συγκριτικά καλύτερο από τα αντίστοιχα του σουσαμιού, του λιναρόσπορου και του έξτρα παρθένου ελαιολάδου. Ακόμη και τα φύλλα της αγκινάρας που οι πωλητές στις λαϊκές αγορές κόβουν πριν την δώσουν στον πελάτη και μένουν σε στοίβες για να πεταχτούν στο τέλος της ημέρας, αποδείχθηκε πως μπορούν να δώσουν ένα εκχύλισμα χρήσιμο για γαστρεντερικές διαταραχές (με μονογραφία επίσης στον ΕΜΑ).
Ρωτήσαμε λοιπόν την κυρία Χήνου, που ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας για την εργασία επάνω στην αγκινάρα, αν από το 2021 που δημοσιεύθηκε η εργασία έχει γίνει κάτι προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης των παραπάνω αποτελεσμάτων. Και η απάντησή της ήταν δυο λέξεις μόνον: Τίποτα φυσικά!
