Είναι η πιο αινιγματική από τις αισθήσεις μας. Είναι η αίσθηση εκείνη που μας κάνει να απολαμβάνουμε την ευωδιά ενός λουλουδιού ή ενός αρώματος ενώ παράλληλα «σπεύδει» να μας αποτρέψει από το να φάμε ένα χαλασμένο τυρί ή να πιούμε ένα κρασί που έχει γίνει… ξίδι. Την ικανότητά μας να ξεχωρίζουμε πλήθος διαφορετικών οσμών την οφείλουμε σε πρωτεΐνες που ονομάζονται οσφρητικοί υποδοχείς. Και ενώ σε αυτούς τους υποδοχείς χρωστάμε τη… μυρωδάτη (και κάποιες φορές όχι και τόσο) αίσθηση του κόσμου που μας περιβάλλει, μέχρι σήμερα ελάχιστα ήταν γνωστά για το πώς ακριβώς λειτουργούν, για το πώς ανιχνεύουν μόρια και τα «μεταφράζουν» σε οσμές.
Τώρα όμως ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο ξεκλείδωσαν τα μυστικά του αινίγματος της λειτουργίας της μύτης μας μέσω της πρώτης χαρτογράφησης της τρισδιάστατης δομής ενός ανθρώπινου οσφρητικού υποδοχέα. Οπως συγκεκριμένα ανέφεραν οι επιστήμονες σε πρόσφατη δημοσίευσή τους (στις 15 Μαρτίου) στην επιθεώρηση «Nature», αποτύπωσαν τρισδιάστατα την ακριβή δομή του οσφρητικού υποδοχέα OR51E2 και έδειξαν πώς ο υποδοχέας αυτός αναγνωρίζει τη μυρωδιά του τυριού μέσω συγκεκριμένων μοριακών αλληλεπιδράσεων που… ανάβουν τον διακόπτη της λειτουργίας του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
