Είναι μια περίπτωση που προκαλεί συζητήσεις για τις ηθικές διαστάσεις της πρακτικής: μια ιολόγος στην Κροατία φαίνεται ότι απαλλάχθηκε από τον καρκίνο του μαστού κάνοντας ενέσεις με δύο ιούς που καλλιέργησε στο εργαστήριό της.
Η Μπεάτα Χαλάσι, ιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ, ήταν 49 ετών το 2020, όταν ένας νέος όγκος εμφανίστηκε στο στήθος της για δεύτερη φορά μετά τη μαστεκτομή. Βρισκόταν στο τρίτο στάδιο του καρκίνου, δεν άντεχε όμως να υποβληθεί σε ακόμα έναν γύρο χημειοθεραπείας και αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
Απαλλαγμένη από τον καρκίνο εδώ και τέσσερα χρόνια, η Χαλάσι παρουσίασε την περίπτωση σε μελέτη που δημοσίευσε εφέτος μαζί με συνεργάτες της στην επιθεώρηση «Vaccines», μετά την άρνηση άλλων εκδοτών να τη δημοσιεύσουν για ηθικούς λόγους.
Η ερευνήτρια ακολούθησε την προσέγγιση της «ογκολυτικής ιοθεραπείας» (OVT), η οποία αξιοποιεί ιούς που αφενός επιτίθενται απευθείας στα καρκινικά κύτταρα, αφετέρου κινητοποιούν το αμυντικό σύστημα για την εξουδετέρωσή τους.
Η Μπεάτα Χαλάσι, ιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: CerVirVac
Η Χαλάσι δεν ήταν ειδικός στο αντικείμενο, είχε όμως εμπειρία στην καλλιέργεια ιών. Αποφάσισε να χρησιμοποιήσει δύο ιούς ταυτόχρονα, ένα ήπιο στέλεχος της ιλαράς που χρησιμοποιείται ευρέως στα παιδικά εμβόλια και έναν επίσης ήπιο ιό στοματίτιδας με την ονομασία VSV.
Και οι δύο ιοί ήταν γνωστό ότι προσβάλλουν τον τύπο κυττάρων από τον οποίο αναπτύχθηκε ο όγκος. Ο ιός της ιλαράς δοκιμάζεται εξάλλου στην αντιμετώπιση του μεταστατικού καρκίνου του μαστού.
Για διάστημα δύο μηνών, ένας συνάδελφος της ερευνήτριας της έκανε ενέσεις με τους δύο ιούς απευθείας μέσα στον όγκο στο στήθος της. Και πράγματι, ο όγκος συρρικνώθηκε χωρίς σημαντικές παρενέργειες.
Αποσπάστηκε επίσης από τον θωρακικό μυ και το δέρμα, κάτι που διευκόλυνε τη χειρουργική αφαίρεσή του. Η εξέταση του καρκινικού ιστού έδειξε ότι ήταν γεμάτος λεμφοκύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, ένδειξη ότι υπήρξε απόκριση στη θεραπεία.
Αν και η ιστορία της επιστήμης βρίθει επιστημόνων που πειραματίστηκαν στον εαυτό τους, περισσότεροι από δέκα εκδότες αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν την περίπτωση της Χαλάσι.
Το πρόβλημα, σχολίασαν ειδικοί της βιοηθικής, δεν είναι τόσο ο ίδιος ο αυτο-πειραματισμός αλλά η ανησυχία ότι μια τέτοια περίπτωση θα ενθάρρυνε κι άλλους να κάνουν το ίδιο και να θέσουν την υγεία τους σε κίνδυνο.
