Τέτοιες ημέρες ήταν, 1η Σεπτεμβρίου του 1939, που οι Γερμανοί ξεκινούσαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την εισβολή τους στην Πολωνία και που ο Ρόμπερτ Τζ. Οπενχάιμερ δημοσίευε την τρίτη πολύ σημαντική εργασία του σχετικά με τους αστέρες νετρονίων και την κατάληξή τους υπό κάποιες συνθήκες σε μαύρες οπές. Για να μην ασχοληθεί ξανά με αυτές, αφού το ενδιαφέρον του προσανατολίστηκε ολοκληρωτικά στα σχετικά με την ατομική βόμβα. Αρχίζοντας από το άλφα για την κατανόηση του πώς προέκυψαν οι βόμβες που μετέτρεψαν, πάλι τέτοιες ημέρες, Αύγουστο του 1945, σε ερείπια δύο πόλεις, τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, θα πρέπει να πάμε στην εντελώς αόρατη και μικροσκοπική επικράτεια του ατόμου.
Αν πάρουμε για παράδειγμα το άτομο του άνθρακα, C-12, στον πυρήνα του βρίσκουμε 6 πρωτόνια και 6 νετρόνια συγκροτημένα σε μια σταθερότατη δομή. «Κυκλοφορούν» όμως και άτομα C-13 (6 πρωτόνια και 7 νετρόνια), σταθερή δομή επίσης αλλά σπάνια, και C-14 (6 πρωτόνια και 8 νετρόνια), μια ραδιενεργή έκδοση του ατόμου του άνθρακα. Τι θα πει όμως «ραδιενεργή» έκδοση; Θα πει ότι είναι σε θέση να εκπέμψει αυθόρμητα κάποια σωματίδια. Οι μορφές στοιχείων που έχουν τον ίδιο αριθμό πρωτονίων αλλά διαφορετικό νετρονίων επειδή στον περιοδικό πίνακα στοιχείων πρέπει να καταχωριστούν στον ίδιο «τόπο» ονομάζονται ισότοπα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
