H πανδημία του SARS-CoV-2 βρήκε την κυρία Ελένη Ιασωνίδου, παιδίατρο στη Θεσσαλονίκη, μητέρα δίδυμων δίχρονων τότε κοριτσιών, ιδιαίτερα απασχολημένη. «Οι υποχρεώσεις μέσα στην ημέρα πολλές, αλλά κατάφερνα πάντα να αντεπεξέρχομαι, είχα καλή φυσική κατάσταση, γυμναζόμουν συστηματικά» λέει στο ΒΗΜΑ-Science. Και ύστερα, τον Οκτώβριο του 2020, όταν ακόμη δεν υπήρχαν εμβόλια για τον SARS-CoV-2, η ζωή της κυρίας Ιασωνίδου άλλαξε άρδην ελέω της COVID-19.
Στην οξεία φάση της νόσου τα συμπτώματά της ήταν ήπια. «Είχα μια έξαρση του άσθματος από το οποίο πάσχω, ρινίτιδα, ανοσμία και αγευσία, ωστόσο δεν εμφάνισα ποτέ πυρετό. Καθ‘ όλη τη διάρκεια της καραντίνας ήμουν πλήρως λειτουργική. Και όταν η καραντίνα μου τελείωσε επέστρεψα ανακουφισμένη στη δουλειά μου». Μια ανακούφιση που δεν κράτησε για πολύ. «Περί τις 20 ημέρες μετά, ξύπνησα ένα πρωί με έντονη ταχυκαρδία. Διαγνώσθηκα με περικαρδίτιδα. Στις επόμενες δέκα ημέρες ανέπτυξα και εκδηλώσεις από το δέρμα, πολύ επώδυνη ουλίτιδα, πάρα πολύ έντονη δύσπνοια – δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω – και πόνο στο στήθος. Η αξονική τομογραφία δεν έδειξε πνευμονία. Ελαβα επί δύο μήνες θεραπεία με κολχικίνη και κορτιζόνη και πίστεψα ότι το ξεπέρασα». Μετά το τέλος της θεραπείας όμως τα συμπτώματα επανήλθαν και μάλιστα «διανθίστηκαν». «Ξαναφούντωσε ο βήχας και το άσθμα, άρχισαν η τριχόπτωση και εκδηλώσεις από άλλα συστήματα. Είχα μπει στον φαύλο κύκλο της Long COVID, σε ένα μοτίβο εξάρσεων και υφέσεων που καθόριζε τη ζωή μου».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
