Οταν ο Αλέξανδρος Βόλτα παρουσίασε το 1800 στον Ναπολέοντα την ηλεκτρική του στήλη, μια πρόδρομη μορφή της σημερινής μπαταρίας, κέρδισε από τον ενθουσιασμένο αυτοκράτορα τον τίτλο του κόμη. Οταν ο Στάνλεϊ Γουίτινγκχαμ παρουσίαζε προς τα τέλη της δεκαετίας του ’70 στους αξιωματούχους της Exxon Mobil στα γραφεία της Νέας Υόρκης την ιδέα για μια μπαταρία με βασικό υλικό το λίθιο, κέρδιζε μέσα σε ένα τέταρτο την έγκριση της κατασκευής της αλλά τελικά, λόγω των διακυμάνσεων των τιμών στην πετρελαϊκή αγορά, αποκόμιζε ένα κόψιμο του προγράμματος κατασκευής.
Ευτυχώς δεν εξαφανίστηκε η ιδέα και άλλες εταιρείες ενδιαφέρθηκαν για αυτήν. Διότι η μπαταρία από τον καιρό του Βόλτα ακόμη ήταν ένα μεγαλοφυές και πολύ ελκυστικό εργαλείο. Και πολύ απλό επιπλέον. Δύο άκρες, τα ηλεκτρόδια, και να χωρίζονται από κάποιο υλικό που λέγεται ηλεκτρολύτης. Οταν τα δύο άκρα της μπαταρίας, τα ηλεκτρόδια δηλαδή, συνδέονται σε ένα κύκλωμα, για παράδειγμα σε κάποια μικρή λάμπα, στην επαφή του ενός ηλεκτροδίου που ονομάζεται άνοδος, με τη διαδικασία της οξείδωσης, ηλεκτρόνια φεύγουν, διατρέχουν το κύκλωμα και καταφθάνουν στο άλλο άκρο της μπαταρίας, στην κάθοδο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
