Κυριακή απόγευμα, μισή ώρα περίπου μετά τη δύση του ηλίου. Μέσα Ιανουαρίου, στην επιστροφή από την ολοήμερη καταγραφή των πουλιών στο Δέλτα Αξιού, Αλιάκμονα, Λουδία. Ακολουθούμε το αυτοκίνητο του Φορέα Διαχείρισης για να βγούμε από τον λαβύρινθο ενός ορυζώνα στο Δέλτα του Αλιάκμονα. Είναι ένα ήσυχο έως εκείνη τη στιγμή μέρος όπου είδαμε από μακριά τους σπάνιους στικταετούς να μαζεύονται για τη βραδινή τους ανάπαυση ψηλά στα γύρω δέντρα. Το αυτοκίνητο μπροστά μας ξαφνικά φρενάρει. Ο οδηγός έχει δει δυο κυνηγούς που έρχονται πεζοί με αντίθετη κατεύθυνση. Οπως έχει το δικαίωμα, τους σταματάει και τους κάνει την παρατήρηση πως έχει περάσει πλέον η ώρα που επιτρέπεται να είναι εκεί και να κυνηγούν. Δεν του δίνουν και πολλή σημασία συνεχίζοντας τον δρόμο τους, γιατί ξέρουν τη συνέχεια.
Ο οδηγός, αν και υπάλληλος του Φορέα, δεν έχει ούτε ανακριτικό δικαίωμα ούτε μπορεί να τους κατάσχει τα όπλα. Θα πρέπει να ψάξει να βρει θηροφύλακα, αυτός να απαντήσει στο τηλέφωνο και να έχει τη διάθεση να σηκωθεί να πάει εκείνη την ώρα στον τόπο που του υποδεικνύεται. Η καταγγελία σκόνταψε και στο ότι ήταν Κυριακή βράδυ και στο ότι κανείς δεν απάντησε στο τηλεφώνημα εκείνη την ώρα. Αλλά και αν έβγαινε κάποιος και είχε και την όρεξη δεν είναι σίγουρο πως θα είχε και αυτοκίνητο έτοιμο για να έλθει νυχτιάτικα στον ορυζώνα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
