Θα έχετε όλοι προσέξει αυτή τη βασική διαφορά φυτών και ζώων: κόβετε ένα κλαράκι ενός φυτού και γρήγορα το φυτό φτιάχνει ένα άλλο. Και ακόμη περισσότερο, από το κλαράκι μπορεί κανείς να φτιάξει ένα νέο ολόκληρο φυτό! Χάνεται σε ατύχημα ένα χέρι ή ένα πόδι ενός θηλαστικού και το θηλαστικό είναι καταδικασμένο να μείνει χωρίς χέρι ή πόδι. Με εξαίρεση τις σαλαμάνδρες, οι οποίες μπορούν να αναγεννήσουν μια κομμένη ουρά, τα παραδείγματα αναγέννησης στο ζωικό βασίλειο σπανίζουν.
Και τα ζώα όμως διαθέτουν κύτταρα με αναγεννητικές ιδιότητες, τα οποία ονομάζονται βλαστικά. Τα κύτταρα αυτά υπάρχουν σε συγκεκριμένες θέσεις στους ιστούς και αποτελούν μια πολύτιμη παρακαταθήκη. Κάθε φορά που γηρασμένα κύτταρα αποπίπτουν (πεθαίνουν προγραμματισμένα) αντικαθίστανται χάρη στις διαιρέσεις των βλαστικών. Συνήθως από αυτές τις διαιρέσεις δεν προκύπτουν δύο ίδια κύτταρα: το ένα, συχνά μικρότερο σε μέγεθος, παραμένει βλαστικό (έτσι ώστε σε επόμενη περίπτωση ανάγκης να μπορέσει να ξαναδιαιρεθεί), ενώ το μεγαλύτερο παίρνει τον δρόμο για τη διαφοροποίηση, αλλάζει δηλαδή δομή και λειτουργία και γίνεται όμοιο με αυτό που προορίζεται να αντικαταστήσει. Το δεύτερο αυτό κύτταρο χάνει στην πορεία την ικανότητά του να διαιρείται και μετά την παρέλευση ικανού χρόνου θα μπει και αυτό στον δρόμο της απόπτωσης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
