Είναι τάση. Αλλη μία, που δεν γεννήθηκε εδώ. Να δούμε όμως αν μπορεί τουλάχιστον να της γίνει μια καλή αντιγραφή κάποτε και στην Ελλάδα. Αν και είναι φανερό πως το πιο πιθανό είναι να έλθει έτοιμη, μονταρισμένη και πακεταρισμένη, κυριολεκτικά, από το εξωτερικό.
Στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αρχίσει να δημιουργείται τα προηγούμενα χρόνια, τώρα όμως που πέρασε και στις σελίδες των «New York Times» παίρνει πλέον και τη «χρειαζούμενη» πιστοποίηση. Από εκεί δηλαδή που κάποιοι έντονα αντίθετοι με διάφορες συνήθειες απειλητικές για το περιβάλλον θεωρούνταν «ταλιμπάν» και άνθρωποι των σπηλαίων από όσους συνειδητά ή ασυνείδητα πήγαιναν με το ρεύμα των καθιερωμένων καταναλωτικών αγορών, τώρα τους δίδεται ένα περιζήτητο βήμα για να ανέβουν και να εξηγήσουν το πόσο εύκολος ή δύσκολος είναι ο δρόμος που έχουν διαλέξει.
Και προτού μάθουμε κάτι για αυτούς, ένα σημαντικό στοιχείο στα κρατούμενα για τους επόμενους μήνες: κάποιες από τις μεγαλύτερες εταιρείες καταναλωτικών αγαθών, μέσα στις 500 του περιοδικού «Fortune», ανήγγειλαν ότι δοκιμαστικά το καλοκαίρι θα βάλουν στα ράφια των καταστημάτων πορτοκαλοχυμό σε γυάλινα μπουκάλια, σαμπουάν σε δοχεία από αλουμίνιο και άλλα προϊόντα σε μη πλαστικές συσκευασίες που θα μπορούν να γεμίζονται κατ’ επανάληψη.
Διότι άρχισαν να προβάλλονται πολύ, όχι μόνο από το Διαδίκτυο αλλά και από τον Τύπο, τα καταστήματα που πουλάνε προϊόντα σε μη πλαστική συσκευασία και να μιλούν για την εμπειρία τους όσοι αποφάσισαν να «πετάξουν» από το σπίτι καθετί από αυτά τα υλικά. Εμφανίστηκαν και οι πρώτοι «αναγνωρίσιμοι» που λένε ότι στηρίζουν αυτή την κίνηση: ο Τζεφ Μπρίτζες και η αφροαμερικανίδα τραγουδίστρια SZA (Solana Imani Rowe). Και το πρώτο που ομολογούν όλοι είναι πως εύκολα ίσως το λες αλλά πολύ δύσκολα το κάνεις. Διότι αρχίζοντας την όποια συστηματική καταγραφή γρήγορα φθάνεις, με μια πρώτη προσέγγιση, σε αδιέξοδα. Τι γίνεται με τη βούρτσα των δοντιών, τις συσκευασίες διαφόρων φαρμάκων, τις ενέσεις μιας χρήσης, τους ορούς, τα κινητά, τους αναπτήρες, ακόμα και τους βηματοδότες;
Είναι βεβαιωμένο πως τα λεγόμενα «μικροπλαστικά», σωματίδια πλαστικού υλικού σε μέγεθος από 3 χιλιοστά του μέτρου και μικρότερα, έως και αόρατα στο ανθρώπινο μάτι, καταπίνονται από τους θαλάσσιους οργανισμούς. Εχει υπολογιστεί πως 5 έως και 14 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού υλικού πέφτουν κάθε χρόνο στη θάλασσα. Είναι επίσης βεβαιωμένο πως δημιουργούν προβλήματα σε κάποιους από αυτούς τους οργανισμούς, ψάρια αλλά και οστρακοειδή, επιβραδύνοντας την ανάπτυξή τους και τον συνολικό αριθμό τους. Δεν είναι βεβαιωμένο ακόμη εάν και οι άνθρωποι που θα χρησιμοποιήσουν αυτούς τους οργανισμούς για την τροφή τους θα πάθουν κάτι και τι ακριβώς. Το σίγουρο πάντως είναι πως η ήδη πληγωμένη παραγωγή της θάλασσας υποφέρει από το πλαστικό. Σε ένα πείραμα που έγινε μάλιστα άφησαν πολυαιθυλένιο, το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι σακούλες του σουπερμάρκετ, επί τρεις μήνες μέσα στη θάλασσα και μετά το ανακάτεψαν με την τροφή για μικρά ψάρια, που τα είχαν στο εργαστήριο. Εδωσαν και αγνό παρθένο πολυαιθυλένιο σε άλλη ομάδα ίδιων ψαριών και διαπίστωσαν πως ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στο συκώτι τους προκαλούσε το… θαλασσοδαρμένο πλαστικό.
Επιστροφή στη στεριά και στις εκκαθαρίσεις που κάνουν οι πέραν του Ατλαντικού… αποφασισμένοι. Να αντιμετωπίσουν το πλαστικό, όπως λένε, σαν να ήταν εξάρτηση από ουσίες. Αρα με μηδενική ανοχή, που βέβαια εκπλήσσει όσους απλώς τους παρακολουθούν απ’ έξω. Οταν δεν βρίσκουν οδοντόκρεμες σε μη πλαστική συσκευασία, αρχίζουν να φτιάχνουν δική τους με βάση τη μαγειρική σόδα. Ψάχνουν για σαμπουάν σε μπάρες, μαλακτικό μαλλιών από μηλόξιδο, είναι εφοδιασμένοι με διάφορα ψάθινα καλάθια για τα ψώνια, αγοράζουν μεταλλικά καλαμάκια για τα κάθε είδους ροφήματα, έχουν μαζί τους τα κουτάλια και τα πιρούνια τους, δεν χρησιμοποιούν πλαστικά ποτηράκια και μπουκάλια νερού. Ψάχνουν για οδοντικό νήμα από μετάξι, γιαούρτι σε γυάλινη συσκευασία (εμείς τουλάχιστον έχουμε και την πήλινη, thanks God), αλλά τι θα κάνουν με την αντίθετη τάση του 3D-Printing που χρησιμοποιεί διάφορες πλαστικές ουσίες; Και οι κυβερνώντες, θα σκεφθούν άραγε το κόστος της πλαστικής σακούλας να μην είναι ενιαίο αλλά ανάλογο με το ποσόν του λογαριασμού στο ταμείο του σουπερμάρκετ, όπως περίπου σκέφθηκαν να ισχύει με τα πρόστιμα στους δρόμους;
Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
