Μια ταραχώδης σχέση πόθου και βίας συνδέει τα δύο φύλα στην περίπτωση του μικρού αυστραλιανού χταποδιού (Hapalochlaena fasciata), το οποίο παρά το μπόι του θεωρείται από τα πιο δηλητηριώδη ζώα του πλανήτη. Η τετροδοτοξίνη στο δηλητήριό του είναι αρκετά ισχυρή για να σκοτώσει άνθρωπο με ένα δάγκωμα. Οπως αποδεικνύεται, όμως, το δηλητήριο χρησιμοποιείται και στα προκαταρκτικά του ζευγαρώματος, όταν η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα.
Το πρόβλημα είναι ότι τα θηλυκά χταπόδια συχνά προτιμούν το φαγητό από το σεξ και έχουν την τάση να τρώνε τα αρσενικά που πλησιάζουν ως μνηστήρες. Γι’ αυτό και οι ερευνητές που υπογράφουν τη μελέτη στο «Current Biology» παραξενεύτηκαν όταν διαπίστωσαν ότι τα αρσενικά χταπόδια στο εργαστήριό τους παρέμεναν ζωντανά μετά τις συνευρέσεις.
Προσεκτικές παρατηρήσεις έδειξαν ότι, στο αποκορύφωμα του φλερτ, το αρσενικό δαγκώνει τη σύντροφό του στην αορτή και χύνει το δηλητήριό του, οπότε εκείνη χλομιάζει και παραλύει, με τις κόρες της να μην αντιδρούν καν στο φως.
Το αρσενικό βρίσκει την ευκαιρία να μεταφέρει τον σάκο με το σπέρμα του πριν τελικά το θηλυκό συνέλθει και τον διώξει μια ώρα αργότερα. Η ανατομική σύγκριση έδειξε μάλιστα ότι οι σιελογόνοι αδένες του αρσενικού έχουν τριπλάσιο μέγεθος σε σχέση με των θηλυκών, πιθανώς επειδή τα θηλυκά έχουν ανθεκτικότητα στο δηλητήριο και χρειάζονται μεγάλες δόσεις για να παραλύσουν.
Ομως, παρόλο που το αρσενικό καταφέρνει να πετύχει τον στόχο του, το τέλος δεν είναι ποτέ αίσιο: και τα δύο φύλα είναι καταδικασμένα να πεθάνουν μετά το πρώτο τους ζευγάρωμα, αν και τα θηλυκά ζουν λίγο περισσότερο για να φροντίσουν τα αβγά τους.
Οι ερευνητές δηλώνουν μάλιστα ότι παραξενεύτηκαν με τις προσπάθειες που καταβάλλουν τα αρσενικά να γλιτώσουν τη ζωή τους, δεδομένου ότι ούτως ή άλλως θα πεθάνουν. Σε άλλα είδη όπου ο σεξουαλικός κανιβαλισμός είναι συχνός, τα αρσενικά τείνουν να αποδέχονται πιο στωικά τη μοίρα τους.
