{AR}«Οτι κρικέλλα δεν έχει η γης, να την πάρη κανείς εις την πλάτη του, ούτε ο δυνατός, ούτε ο αδύνατος· και όταν είναι ο καθείς αδύνατος εις ένα πράμα και μόνος του δεν μπορεί να πάρη το βάρος και παίρνη και τους άλλους και βοηθούν, τότε να μην φαντάζεται να λέγη ο αίτιος εγώ· να λέγη εμείς. Οτι βάνανε όλοι τις πλάτες όχι ένας». Φαντάζομαι ότι θα αναγνωρίσατε – παρά το υποχρεωτικό μονοτονικό – το απόσπασμα από τα «Απομνημονεύματα» του Στρατηγού Μακρυγιάννη. Προέρχεται από την εισαγωγή του βιβλίου, η οποία γράφτηκε πριν από 190 χρόνια, την 26η Φεβρουαρίου 1829. Λίγο νωρίτερα, ο συγγραφέας έχει αναφερθεί σε «όσους φέραν δυστυχήματα εις την πατρίδα και εμφυλίους πολέμους διά τα ατομικά τους νιτερέσια και την ‘διοτέλειά τους και από αυτούς έπαθε και παθαίνει ως σήμερον η δυστυχισμένη πατρίδα και οι τίμιοι αγωνισταί».
Προς τι η επίκληση στα λόγια του Μακρυγιάννη; Ισως ο ενδόμυχος φόβος ότι μπορεί να αναδυθούν τα δεινά της φυλής και να μην αφήσουν να ανθήσει μια προσπάθεια που απαιτεί αγαστή συνεργασία και συνένωση δυνάμεων. Οπως θα διαβάσετε (σελ. 4-7) το έτοιμο πια να λειτουργήσει Δίκτυο Ιατρικής Ακριβείας για την Ογκολογία αναμένεται να επηρεάσει άμεσα τις ζωές χιλιάδων ασθενών. Από τον επόμενο μήνα οι ασθενείς θα εξετάζονται δωρεάν και τα ογκολογικά σκευάσματα που θα τους χορηγούνται θα είναι αυτά που θα έχουν «υποδειχθεί» από τη γενετική ανάλυση, θα είναι τα φάρμακα στα οποία θα είναι ευαίσθητος ο δικός τους καρκίνος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
