«Η τακτική μου είναι να διδάσκω στον μαθητή όσο γίνεται περισσότερα και να του ζητώ όσο γίνεται λιγότερα». Αυτό ήταν ένα από τα πολλά που μας άφησε για να τον θυμόμαστε ο Ρέιμοντ Σμούλιαν φεύγοντας από τη ζωή το 2017, σε ηλικία 98 ετών. Και όπως έγραψαν τότε οι «New York Times»: «Ο καθηγητής Σμούλιαν έβλεπε ομορφιά στους γρίφους που δημιουργούσε, σχεδόν χωρίς διακοπή, και τους θεωρούσε ως εργαλείο για να διαδίδει το «ευαγγέλιο των μαθηματικών»».
Αν θέλουμε πάντως να κυριολεκτούμε, θα πρέπει να λέμε ότι ο Σμούλιαν ήταν «και» καθηγητής. Διότι όταν κάποιος είναι εξίσου καλός και σε άλλα πράγματα, αυτή πρέπει να είναι η αποτίμηση. Ο Σμούλιαν ξεκίνησε ως μουσικός και ήδη στα δώδεκά του χρόνια έπαιρνε βραβείο για τις επιδόσεις του στο πιάνο. Αργότερα φοίτησε σε σχολή μουσικής, αλλά το ενδιαφέρον του για τα Μαθηματικά, που δεν τα δίδασκαν στη σχολή μουσικής, τον ώθησε στην αρχή να είναι ένας αυτοδίδακτος σε αυτή την επιστήμη. Στη συνέχεια όμως πήγε στο πανεπιστήμιο και έφτασε να κάνει διδακτορικό στο Πρίνστον και μάλιστα υπό την επίβλεψη του διάσημου καθηγητή της Λογικής και συγγραφέα Αλόνζο Τσερτς. Δεν επαναπαύθηκε όμως στις σπουδές του αυτές. Είχε μάθει πολύ καλά να κάνει ταχυδακτυλουργικά τρικ, να φτιάχνει προβλήματα στο σκάκι, εμβάθυνε πολύ στην ταοϊστική φιλοσοφία και στη φιλοσοφία γενικότερα, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αλλά κατά καιρούς έκανε και όλα τα άλλα που είχε μάθει τόσο καλά. Ακόμη όμως καλύτερα ήξερε να δημιουργεί λογικούς γρίφους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
