Ανασηκώθηκε στο κρεβάτι του, όσο δηλαδή του επέτρεπαν οι δυνάμεις του, και άπλωσε το χέρι του προς τα εμπρός, εκεί όπου ήξερε ότι βρισκόταν η συσκευή της εικονικής πραγματικότητας. Επιτέλους είχαν κυλήσει και τα τελευταία δευτερόλεπτα προτού έλθει η ώρα για τη συνάντηση με τον γιατρό. Βέβαια κανένας γιατρός, από τους ελάχιστους που είχαν μείνει πλέον στον κόσμο και εξασκούσαν ακόμη το επάγγελμα, δεν έβλεπε ασθενή από κοντά. Ούτε γίνονταν πλέον επισκέψεις στο ιατρείο. Ολα διεκπεραιώνονταν με τη βοήθεια των μηχανών. Eξετάσεις, ακτινογραφίες, ακόμη και ακροαστικά.
Και να που εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε μπροστά του ο γιατρός, για την ακρίβεια το τρισδιάστατο ολόσωμο ολόγραμμά του. Στητός, αγέλαστος, τον χαιρέτησε τυπικά, επαλήθευσε το όνομα του ασθενούς και κάνοντας στον αέρα δυο κοφτές κινήσεις με το χέρι του, σαν να όριζε δυο άξονες χ και ψ, εμφάνισε ακαριαία μια οθόνη με τα αποτελέσματα των εξετάσεων επάνω. Ηταν ήδη έτοιμος να προχωρήσει στην τελική διάγνωση. Τα νέα δεν ήταν και τα καλύτερα. Δεν υπήρχαν προοπτικές για επιβίωση με τον «παλιό» τρόπο. Δηλαδή όπως τον ήξεραν οι άνθρωποι 20 χρόνια πίσω. Ο ασθενής είχε φθάσει ήδη με τα διάφορα υπερφάρμακα τα 120 χρόνια ζωής αλλά… ως εδώ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
