Είχα εκφράσει κάποια φορά τις αμφιβολίες μου σε μια παιδίατρο σχετικά με κάποιο φάρμακο για το κρυολόγημα. Οτι δεν μου φαινόταν και πολύ αποτελεσματικό. Η απάντησή της ήταν εξουθενωτικά ειλικρινής: «Αυτό είναι ένα φάρμακο που το γράφουμε για τις μαμάδες, όχι για τα παιδιά…», και το είπε χωρίς καμία έμφαση στον τόνο της φωνής της. Αν θελήσει κάποιος να εξηγήσω κάπως τα αποσιωπητικά στο τέλος της απάντησης, θα πρέπει να αναφέρω ότι χρειάζονται κάποιοι γονείς φεύγοντας από το ιατρείο να έχουν στα χέρια τους και ένα φάρμακο για το συνάχι, τον βήχα, το φτάρνισμα και τον ερεθισμένο λαιμό ώστε να αισθάνονται ότι έπιασε τόπο η επίσκεψη στον ή στη γιατρό.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως πρέπει να βλέπει το παιδί ο γιατρός, διότι πιθανόν τα συμπτώματα να οδηγούν στη διάγνωση μιας πιο σοβαρής κατάστασης από ό,τι μπορούν μόνοι τους να εκτιμήσουν οι γονείς. Δυσκολίες στην αναπνοή, υψηλός πυρετός, γριπώδεις καταστάσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν μαζί με τον γιατρό. Αλλά ως προς τα φάρμακα για ένα σκέτο κρυολόγημα, υπάρχουν πολλοί ενδοιασμοί και εκπλήξεις επίσης. Διότι πλέον έχει διατυπωθεί αρκετά σοβαρά και η άποψη πως ορισμένα φάρμακα μπορεί και να μην είναι απλώς άχρηστα και ανώδυνα αλλά, αντίθετα, να κάνουν και κακό.
Θέλοντας λοιπόν να μάθουμε περισσότερα για το θέμα ας πετάξουμε επάνω από τον Ατλαντικό για να φθάσουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί που όπως φαίνεται κάποια πράγματα γύρω από αυτό το θέμα λέγονται αρκετά πιο ανοιχτά. Δημοσιεύονται άλλωστε και εργασίες, όπως η παρακάτω, που εμφανίστηκε στις 10.10.2018, δηλαδή πολύ πρόσφατα, σε ένα από τα παλαιότερα επιστημονικά περιοδικά, το «British Medical Journal» (πιο γνωστό σήμερα ως «BMJ»): https://biblio.ugent.be/publication/8577147/file/8577150.pdf. Σε αυτή διατυπώνεται η άποψη ότι φάρμακα με δραστικές ουσίες όπως η ακεταμινοφένη, η παρακεταμόλη, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (NSAIDs) δεν κάνουν κάτι ως προς τη θεραπεία του κρυολογήματος, το οποίο μπορεί να περάσει μόνο του σε 7-10 ημέρες. Εξίσου χωρίς αισθητά αποτελέσματα θεωρούν πως είναι η χορήγηση σκευασμάτων βασισμένων σε προβιοτικά, σκόρδο, εχινάκια, τζινσένγκ και μέλι.
Ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων είχε ορίσει πως δεν πρέπει να χορηγείται τίποτε από αυτά σε παιδιά ηλικίας κάτω των δύο ετών και τώρα η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής ανεβάζει το όριο στα έξι χρόνια! Γιατί έχουν παρατηρήσει καρδιακές αρρυθμίες και παραισθήσεις.
Μια άλλη καθηγήτρια Παιδιατρικής στη New York University School of Medicin είναι επίσης αρνητική στη χορήγηση φαρμάκων για το κρυολόγημα των παιδιών και συνιστά πολλά υγρά, και για τον βήχα μέλι. Αρκεί το παιδί να είναι μεγαλύτερο του ενός έτους. Και δεν είναι λίγο να φιλοξενούν οι «New York Times» μόλις πριν από δύο εβδομάδες (16.11.2018) δήλωση ενός γιατρού, ο οποίος έχει συνεργαστεί επί 10 χρόνια με φαρμακευτικές εταιρείες και αναφέρει: «Από το 2007 έχουμε δείξει τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα του μελιού σε σύγκριση με την ενεργό ουσία δεξτρομετροφάνη και την αναποτελεσματικότητα του σιροπιού από αγαύη».
Αυτό για εμάς εδώ στην Ελλάδα φυσικά είναι μια πολύ καλή είδηση. Ζεστό τσάι του βουνού και μια γερή κουταλιά με μέλι, δύο έως τρεις φορές την ημέρα. Υπάρχουν όμως την ίδια στιγμή και οι όχι καλές ειδήσεις. Αφού από φίλους μελισσοκόμους μαθαίνω πως αυτή η χρονιά, τουλάχιστον στη Βόρεια Ελλάδα, δεν ήταν καλή για το μέλι και για τους ανθρώπους που εξαρτώνται από αυτό.
Οποιος ενδιαφέρεται πάντως και μπορεί να βρίσκεται στις 7, 8 και 9 Δεκεμβρίου στην Αθήνα θα μάθει γι’ αυτό και για πολλά ακόμα γύρω από το μέλι, αφού γίνεται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το 10o Φεστιβάλ Μελιού που περιλαμβάνει και πολλές επιστημονικές ομιλίες, Σάββατο και Κυριακή. Και να θυμόμαστε ότι η μέλισσα είναι ίσως το μοναδικό ζωντανό πλάσμα στον πλανήτη που δεν αφήνει τα παραμικρό αρνητικό αποτύπωμα επάνω στη Γη.
