Η πρόσφατη είδηση ότι εντοπίστηκε στη χώρα μας για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες ένα «ξεχασμένο» βακτήριο, το κορυνοβακτήριο της διφθερίτιδας, έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία για τους περισσότερους. Δεν θα έπρεπε όμως, αφού τόσο το τελευταίο αυτό το περιστατικό όσο και οι πρόσφατες ευρωπαϊκές επιδημίες νόσων που θεωρούνταν εκριζωμένες, όπως η ιλαρά, φαίνεται να αποτελούν το «χρονικό μιας προαναγγελθείσης μεταδοτικής καταιγίδας» που απειλεί να ξεσπάσει επάνω από τα κεφάλια μικρών και μεγάλων. Μιας «καταιγίδας» για την εμφάνιση της οποίας υπεύθυνοι θα είναι μόνο οι μεγάλοι που με την ανεύθυνη ή και αδιάφορη στάση τους θέτουν σε κίνδυνο μικρά παιδιά αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς τους. Διότι το αντιεμβολιαστικό κίνημα αποτελεί «τέκνο» των μεγάλων. Δεν είναι όμως μόνο το αντιεμβολιαστικό κίνημα ένοχο για την πιθανή ανάδυση ξεχασμένων ασθενειών. Είναι και ο μη εμβολιασμός κατά την ενήλικη ζωή: ποιος από εμάς, για παράδειγμα, κάνει το εμβόλιο της διφθερίτιδας ανά δεκαετία όπως πρέπει; Δώδεκα συνολικά εμβόλια περιλαμβάνονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών Ενηλίκων και καλύπτονται από την πολιτεία. Γιατί τα εμβόλια δεν αποτελούν μόνο παιδική υπόθεση αλλά και υπόθεση των ενηλίκων για το καλό το δικό τους, το καλό των παιδιών τους και το καλό των γύρω τους (στους οποίους περιλαμβάνονται και τα πλήρως αθώα για τις δικές μας αποφάσεις ή μη αποφάσεις παιδιά των άλλων…).
Ασπίδα ζωής
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
