Εικόνα θολή, κλίμα πολωμένο

Η περίπτωση
Φίσερ

Είναι η νόσος των ατμιστών ένα αποκλειστικά αμερικανικό φαινόμενο που σχετίζεται με το άτμισμα κάνναβης και κυρίως παράνομων, ακόμη και αυτοσχέδιων υγρών ατμίσματος; ‘Η μήπως υπάρχει και μια «κρυφή επιδημία» στη… γειτονιά μας, ακόμη πιθανώς και μέσα στο… σπίτι μας, η οποία δεν έχει ακόμη βγει στην επιφάνεια, ίσως εξαιτίας του ότι δεν υπάρχει τόσο αναλυτική και καλή καταγραφή των κρουσμάτων όπως στις ΗΠΑ; Η αλήθεια είναι πως μετά τον σάλο στις ΗΠΑ στα ΜΜΕ έκαναν την εμφάνισή τους και ευρωπαϊκές περιπτώσεις σοβαρών βλαβών στους πνεύμονες οι οποίες εμφανίστηκαν σε ατμιστές. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα είναι αυτή ενός 19χρονου σήμερα Βρετανού η οποία δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα στην επιθεώρηση «Archives of Disease in Childhood». Ο Γιούαν Φίσερ από το Νότιγχαμ ξεκίνησε το άτμισμα στις αρχές του 2017 προσπαθώντας να κόψει το κάπνισμα – άτμιζε μόνο νικοτίνη και προμηθευόταν τα υγρά αναπλήρωσης από νόμιμα καταστήματα. Πέντε μήνες αργότερα άρχισε να εμφανίζει σοβαρή δύσπνοια, με αποτέλεσμα να καταφύγει στα Επείγοντα του Ιατρικού Κέντρου Queen’s στο Νότιγχαμ και πολύ σύντομα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας – χρειάστηκε μάλιστα να συνδεθεί σε τεχνητό πνεύμονα ώστε να οξυγονώνεται το αίμα του. Η διάγνωση ήταν πνευμονίτιδα εξ υπερευαισθησίας – ουσιαστικώς κάποιο συστατικό στον ατμό του ηλεκτρονικού τσιγάρου προκάλεσε αλλεργική αντίδραση με έντονη φλεγμονώδη απόκριση των πνευμόνων. Χρειάστηκαν έξι μήνες προκειμένου να σταθεί στα πόδια του και ακόμη, όπως ο ίδιος είπε, δεν έχει συνέλθει πλήρως. Παρότι η περίπτωση του Γιούαν θεωρείται σπάνια, δεν είναι μεμονωμένη, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, οι οποίοι εκτιμούν ότι όσο τα ποσοστά των ατμιστών – και δη των νεαρών – αυξάνονται, τόσο περισσότερα τέτοια περιστατικά θα εμφανίζονται. Αλλοι πάλι, όπως ο Νικ Χόπκινσον, ιατρικός διευθυντής του Βρετανικού Ιδρύματος για τους Πνεύμονες, πιστεύουν ότι η περίπτωση είναι άκρως σπάνια. Ο δρ Χόπκινσον δήλωσε συγκεκριμένα ότι «στη Βρετανία ατμίζουν 3,6 εκατομμύρια άτομα και η χρήση από τους νέους παραμένει χαμηλή. Αν αυτό ήταν ένα κοινό πρόβλημα θα είχαμε ήδη δει πολύ περισσότερες περιπτώσεις».