«Μένουμε σπίτι», ναι, διότι αυτό πρέπει να κάνουμε ώστε να αναχαιτίσουμε τον SARS-CoV-2 και να προστατεύσουμε τη σωματική μας υγεία. Μένουμε όμως σπίτι υπό πρωτόγνωρες συνθήκες περιορισμού, οι οποίες είναι λογικό να επιδρούν στην ψυχική υγεία μας, σε άλλους περισσότερο και σε άλλους λιγότερο, σε όλους όμως με έναν κοινό παρονομαστή: το άγχος για τον εν πολλοίς άγνωστο νέο κορωνοϊό που μας έχει μέχρι στιγμής στερήσει τη ζωή μας όπως την ξέραμε. Και αν ο παρονομαστής είναι κοινός, οι αριθμητές αλλάζουν και ο καθένας κρύβει τη δική του ιστορία. Ανθρωποι μονάχοι, άνθρωποι κλεισμένοι στο σπίτι μαζί με συντρόφους αλλά τόσο μονάχοι, άνθρωποι σε αναστολή εργασίας, άνθρωποι άρρωστοι, άνθρωποι με παιδιά, άνθρωποι μεγάλοι σε ηλικία χωρίς κανέναν. Τελικώς προκύπτει ένα «κλάσμα» επιβαρυντικό για την ψυχική υγεία του πληθυσμού. Γι’ αυτό και υπάρχει ήδη από την αρχή της επιδημίας στη χώρα μας κινητοποίηση των αρμόδιων φορέων και των ειδικών της ψυχικής υγείας, ώστε να μπει ένα «φρένο» στο ψυχικό, εκτός από το σωματικό, φορτίο, το οποίο συνεπάγεται ο SARS-CoV2. Ειδικές τηλεφωνικές γραμμές συμβουλευτικής και υποστήριξης, συνεδρίες εξ αποστάσεως, άυλη συνταγογράφηση για τους ασθενείς με ψυχικά νοσήματα, οδηγοί (ψυχικής) επιβίωσης από έγκριτους επιστήμονες έρχονται να δημιουργήσουν μια «ασπίδα» για όσους την έχουν ανάγκη. Και αυτό που έχει να κάνει ο καθένας μας που πιστεύει ότι το χρειάζεται είναι να χρησιμοποιήσει αυτή την «ασπίδα», όπως ανέφεραν στο «Βήμα» οι ειδήμονες με τους οποίους ήλθαμε σε επαφή προκειμένου να σκιαγραφήσουμε το πώς διαμορφώνεται το τοπίο της ψυχικής υγείας των Ελλήνων στις ημέρες… καραντίνας. «Μένουμε σπίτι λοιπόν, αλλά όχι μόνοι. Μένουμε σπίτι συνδεδεμένοι».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
