Τη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η διάγνωση με τον ιό HIV του ΑΙDS σήμαινε ουσιαστικώς θανατική καταδίκη. Οι ασθενείς ζούσαν κατά μέσο όρο λίγους μήνες (έως λίγα χρόνια) ενώ χρειάζονταν συνεχώς νοσηλείες για πλήθος προβλημάτων που τους παρουσιάζονταν ως το τέλος τους. Ολα άλλαξαν με την εμφάνιση το 1996 της αντιρετροϊκής θεραπείας υψηλής δραστικότητας (highly active antiretroviral therapy, HAART), η οποία αποτελείται από έναν συνδυασμό αντιρετροϊκών φαρμάκων, καθένα εκ των οποίων δρα σε διαφορετικό στάδιο του κύκλου ζωής του HIV. Η θεραπεία HAART μειώνει το συνολικό ιικό φορτίο στον οργανισμό των ασθενών, διατηρεί λειτουργικό το ανοσοποιητικό τους σύστημα και προλαμβάνει ευκαιριακές λοιμώξεις οι οποίες απειλούν να τους οδηγήσουν ακόμη και στον θάνατο. Προλαμβάνει επίσης τη μετάδοση του ιού στους ερωτικούς συντρόφους των ατόμων με HIV όταν τα επίπεδα του ιού στον οργανισμό τους είναι μη ανιχνεύσιμα. Χάρη στη θεραπεία HAART το AIDS στον 21ο αιώνα δεν αποτελεί πλέον έναν θανάσιμο εχθρό αλλά μια χρόνια νόσο – χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Τζον Μπάρτλετ, πρώην προέδρου της Αμερικανικής Εταιρείας Μεταδοτικών Νόσων: «Το 1996, ένα 20χρονο άτομο με ΑΙDS στις ΗΠΑ είχε προσδόκιμο ζωής τριών ως πέντε ετών. Σήμερα αναμένεται να ζήσει ως τα 69 έτη του. Αυτό είναι εκπληκτικό!». Τα άτομα με HIV ζουν λοιπόν πλέον πολύ – τουλάχιστον στον ανεπτυγμένο κόσμο όπου οι προηγμένες θεραπείες είναι πολύ πιο προσβάσιμες σε όσους τις χρειάζονται – και, το κυριότερο, ζουν με ποιότητα. Χρειάζεται βέβαια να λαμβάνουν τα φάρμακά τους όπως οποιοσδήποτε ασθενής με χρόνια νόσο, ωστόσο μπορούν να συνεχίζουν φυσιολογικά τη ζωή τους κάνοντας σχέσεις χωρίς φόβο, αποκτώντας παιδιά. Δεν είναι τυχαίο ότι, όπως ανέφερε ο Αντονι Φάουτσι, επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου για τις Αλλεργίες και τις Μεταδοτικές Νόσους των ΗΠΑ, «με συλλογική και αποφασιστική δράση και σταθερή δέσμευση για τα χρόνια που έρχονται, μια γενιά απαλλαγμένη από το AIDS δεν βρίσκεται μακριά». Ακόμη και στην Αφρική, όπου o HIV δεν έχει τεθεί υπό έλεγχο στον βαθμό που έχει τεθεί στον δυτικό κόσμο, εμφανίζεται βελτίωση της κατάστασης χάρη στη χορήγηση αντιρετροϊκών φαρμάκων στις εγκύους τα οποία μπλοκάρουν τη μετάδοση του ιού στα βρέφη τους. Επόμενος στόχος για τις επόμενες δεκαετίες η εύρεση οριστικής θεραπείας. Οψόμεθα. θ.τ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
