Ενα από τα απολαυστικότερα πράγματα στα συνέδρια είναι το να παρακολουθεί κανείς την εξέλιξη των ιδεών. Το να βλέπει, δηλαδή, σε πραγματικό χρόνο το πώς τα πειραματικά ευρήματα αλλάζουν τη θεώρηση των επιστημόνων για κάποια πράγματα και τους οδηγούν στη δημιουργία νέων υποθέσεων και θεωριών οι οποίες στη συνέχεια θα αποδειχθούν σωστές ή λανθασμένες από την πειραματική διαδικασία. Περισσότερες από μια φορές έγινε αυτό στη διάρκεια του συνεδρίου της Διεθνούς Εταιρείας Κυτταροκινών και Ιντερφερονών, αλλά επιλέξαμε να σταθούμε σήμερα στην υπόθεση του Λιουκ Ο’ Νιλ (Luke O’ Neill), καθηγητή Βιοχημείας στο Κολέγιο Τρίνιτι στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας (ο οποίος εκτός από διακεκριμένος ανοσολόγος είναι και ιδιαίτερα αγαπητός συγγραφέας εκλαϊκευτικών της επιστήμης βιβλίων).
Ο Ο’ Νιλ και οι συνεργάτες του διερευνούν τα του μεταβολισμού και η υπόθεση του ιρλανδού καθηγητή είναι ότι η αιτιολογία μιας σειράς ασθενειών έχει τη ρίζα της στη διάρρηξη μιας ενδοσυμβιωτικής σχέσης 2,5 δισεκατομμυρίων ετών! Τότε τοποθετείται χρονικά η είσοδος ενός μονοκύτταρου μικροοργανισμού στον πρόδρομο (μονοκύτταρο τότε) των πολυκύτταρων οργανισμών. Με άλλα λόγια, τότε θεωρούν οι εξελικτικοί βιολόγοι ότι ένας μεγάλος μονοκύτταρος οργανισμός «κατάπιε» έναν μικρότερο, ο οποίος όμως ήταν πολύ αποτελεσματικότερος στο να παράγει ενέργεια από την τροφή του. Ετσι προέκυψε μια επωφελής και για τους δύο συνεργασία: ο μεγάλος παρείχε την τροφή, την οποία ο μικρός αξιοποιούσε αποτελεσματικότερα και απέδιδε στον μεγάλο το ενεργειακό μερίδιό του. Βαθμηδόν, με το πέρασμα δηλαδή εκατοντάδων χιλιάδων ετών, ο μικρός απώλεσε το μεγαλύτερο μέρος του δικού του γενετικού υλικού και εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα οργανίδια των κυττάρων, το μιτοχόνδριο. Οπως λένε τα εγχειρίδια Βιολογίας, τα μιτοχόνδρια αποτελούν τα «εργοστάσια παραγωγής ενέργειας των κυττάρων». Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι στα μιτοχόνδρια λαμβάνει χώρα το τελικό στάδιο της αποικοδόμησης των ουσιών που λαμβάνουμε από τη διατροφή μας προκειμένου να παραχθεί η απαιτούμενη ενέργεια για την επιβίωση των κυττάρων μας (και κατ’ επέκταση τη δική μας). Αυτό επιτυγχάνεται μέσω μιας διαδικασίας 8 αντιδράσεων (κύκλος Krebs) οι οποίες καταλύονται από ένζυμα και οι οποίες δίνουν ενδιάμεσα μεταβολικά προϊόντα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
