Είναι επιτυχία για κάθε δημοσιογράφο να έχει ασχοληθεί, και μάλιστα σε αποκλειστικότητα, με έναν μεγάλο κίνδυνο που απειλεί την ανθρωπότητα ολόκληρη. Και αν η απειλή δεν καταλαμβάνει τέτοια έκταση, ας είναι μόνο για τη χώρα του ή για μια τοπική κοινωνία έστω. Θα αισθανθεί αναπόφευκτα σπουδαίος. Οτι κάνει και κάτι άλλο εκτός από επάγγελμα και ότι δικαιούται πολύ φυσιολογικά και την ευγνωμοσύνη των συνανθρώπων του.
Ετσι πολλές φορές ο πειρασμός είναι μεγάλος. Να γράφεις ανάβοντας φωτιές και από τις γραμμές σου να αναδύεται και να απλώνεται η οσμή μιας απειλής. Και αν η φωτιά δεν ανάβει εύκολα, να τη βοηθάς και «λίγο» με τις κατάλληλες λέξεις. Με μια αυξημένη δόση επιστημονικής ορολογίας, κάποιες πολύ δυνατές λέξεις, μια παραπομπή σε ανεξέλεγκτες αλλά «κάπου» δημοσιευμένες εργασίες, και την απαραίτητη καταφυγή στα ατομικά ψυχοσωματικά συμπτώματα, στις εμμονές και στις φοβίες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
