Ανήκετε στην ιστορική γενιά της Ανανεωτικής Αριστεράς και είστε ιδρυτικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρξατε υπουργός της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και πρόεδρος της Βουλής. Ως εκ τούτου η αποχώρησή σας έχει ένα ιδιαίτερο πολιτικό και συμβολικό βάρος. Τι σηματοδοτεί η απόφασή σας αυτή;
«Σηματοδοτεί την «ηθική της ευθύνης» με την οποία προσπάθησα να συμβάλω με τη στάση και τις απόψεις μου πάντοτε μέσα στα όργανα του κόμματος αλλά και στον δημόσιο χώρο. Σας παραπέμπω στη δήλωση αποχώρησής μου όπου επισημαίνω ότι το κόμμα μας, αντί της αναγκαίας ανασύνταξης με πανστρατιά όλων των δυνάμεών του, υφίσταται πλέον δυστυχώς μια κατάσταση που προσομοιάζει σε πολιτική ανήκεστο βλάβη. Και αυτό καθώς διαμορφώνεται, με αποκλειστική ευθύνη του νέου προέδρου και της ομάδας που τον περιβάλλει, ένα κόμμα, το οποίο, ανομολόγητα προσώρας, απομακρύνεται από την Αριστερά και θα διαγκωνίζεται συν τω χρόνω στον χώρο του πολιτικού Κέντρου με αλλοίωση ιδεολογικών, ταυτοτικών αλλά και προγραμματικών ζητημάτων. Ζούμε την «εποχή των τεράτων» και για την Αριστερά δυστυχώς».
Ηταν ο ΣΥΡΙΖΑ προ Κασσελάκη ένα «πεθαμένο λικέρ» και τι ακριβώς είναι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ; Ενα κόμμα που θέλει να γίνει το σοσιαλφιλελεύθερο Κέντρο, ένα Δημοκρατικό Κόμμα α λα ελληνικά; Τι ακριβώς;
«Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα σύγχρονο ανοιχτό αριστερό κόμμα σε κρίση λόγω των πρόσφατων εκλογικών αποτελεσμάτων, με εντολή να είναι αξιωματική αντιπολίτευση και βέβαια σε μετάβαση, ώστε μέσα από τον αναστοχασμό και προωθητικές αλλαγές στα προγραμματικά, την πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα να ανακάμψει και να ανακτήσει την αξιοπιστία του μέσα από μια σύντομη αλλά και ουσιαστική συνεδριακή διαδικασία. Τα περί «πεθαμένου λικέρ» και διάφορα διχαστικά αφηγήματα που γίνανε της μόδας από τη νέα ηγετική ομάδα παραπέμπουν σε άδηλο βάθος χρόνου της διαδρομής του ΣΥΡΙΖΑ και είναι η άρνηση των συλλογικών μας αποφάσεων, που το προηγούμενο συνέδριο είχε αποφασίσει. Με σαφήνεια ο Στέφανος Κασσελάκης μιλάει για έναν δημοκρατικό φορέα, υπό το βάρος των ιαχών «άλλαξέ τα όλα», που «αδιαμεσολάβητα» και αυταρχικά μπαίνει σε μια πορεία βίαιης μετάλλαξης, ιδεολογικής και πολιτικής, προς το πολιτικό Κέντρο. Μια υβριδική καρικατούρα, σε διαφορετικές συνθήκες, ενός προεδροκεντρικού Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ».
Πώς ερμηνεύετε την ελεύθερη πτώση που εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις, με το ΠαΣοΚ να υπολείπεται λιγότερο από μία μονάδα;
«Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μέσα στον κόσμο της ευρύτερης πολιτικής και εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα, ότι με σοβαρότητα και νέα έμπνευση το κόμμα θα παίξει τον ρόλο του αποτελεσματικά απέναντι στο καθεστώς Μητσοτάκη. Αντίθετα, παράγουμε κάθε εβδομάδα που περνάει πλήθος αναποφάσιστων προς την επιρροή του ΚΚΕ και τη διόγκωση της αποχής».
Εχετε μιλήσει για «λειψή σχέση» του νέου προέδρου με την πολιτική και έχετε επισημάνει ότι δεν υπήρξε ποτέ αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που να μην είναι βουλευτής. Τι απαντάτε όμως σε όσους θα σας πουν: «Ναι, αλλά τον κ. Κασσελάκη εξέλεξε η βάση…»;
«Η προεδρία Κασσελάκη δεν είναι υπερασπίσιμη στην κοινωνία, και ιδιαίτερα στους νέους και στους εργαζόμενους, που σε πολύ ισχυρά ποσοστά κατά καιρούς εμπνεύστηκαν και ακούμπησαν στην πολύχρωμη Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Επειδή αυτούς τους μήνες περνάει κρίση το κόμμα μας, οι απαντήσεις έπρεπε να δοθούν ακριβώς πριν δημιουργηθεί ένα εν δυνάμει πολιτικό κενό. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει αποτελεσματικά μια θητεία προέδρου, ιδιαίτερα της Αριστεράς, που να βρίσκεται σε συνεχή «μαθητεία»».
Γιατί πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν έστω και ελάχιστα περιθώρια συνεννόησης και αναζήτησης πεδίων σύγκλισης;
«Σε κάθε διαδικασία που προοιωνίζεται διχαστικές καταστάσεις προηγούνται ψυχικά χάσματα στη βάση πολιτικών και αξιακών διαφορών και στη βάση διαφορετικών πολιτισμικών ταυτοτήτων πέραν των δημοκρατικών παραδόσεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως έχει γίνει φανερό από συμπτώματα λαϊκισμού και μαγκιάς, προσωπικής στοχοποίησης και διαχρονικής διχαστικής ρητορικής στο πληκτρολόγιο των social media. Υπάρχει εδώ και χρόνια και εντάθηκε τώρα πάνω στην κρίση, όπως έχω αναφέρει και από το βήμα του Συνεδρίου αλλά και σε όλες τις εσωκομματικές διεργασίες στα συλλογικά όργανα χωρίς ποτέ να κάνω «διαρροές», ένα στέρεο διχαστικό αφήγημα που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».
Ποιο είναι το διχαστικό αφήγημα;
«Αναφέρομαι στο «κυνήγι των μαγισσών» εναντίον των δήθεν «υπονομευτών», στο άθλιο ψέμα του 3%, του «αριστερόμετρου», αλλά και εναντίον των δήθεν «ευνοούμενων» νεότερων στελεχών περί τον Αλέξη Τσίπρα που συναποτέλεσαν την ηγετική ομάδα τα τελευταία χρόνια. Ακόμη και εναντίον ιστορικών στελεχών που εκπόνησαν το πρόγραμμα ή και την πολιτική απόφαση του Συνεδρίου, πάντοτε βεβαίως υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα. Μέσα σε αυτούς περιλαμβάνονται τα υπεύθυνα στελέχη στην Υγεία, στην Παιδεία, τα δικαιώματα, την οικονομία, τη λειτουργία στη Βουλή. Ολοι αυτοί που ονόμασε αμετροεπώς ο Νίκος Παπανδρέου «δείτε αυτές τις φάτσες» και μάλιστα και εξέχοντα στελέχη, μαζί με τον Τζουμάκα, οδηγούνται σε διαγραφή και σε πολιτική ομηρεία. Εφτασε ο Στέφανος Κασσελάκης στην πρώτη του παρουσία στο Διαρκές Συνέδριο να διαβάσει αυτό που προφανώς του είχαν γράψει, ότι «τα προηγούμενα χρόνια κάποιοι δεν αγωνιζόντουσαν για τη διεύρυνση και τη νίκη είτε γιατί δεν το πίστευαν είτε γιατί δεν το θέλανε κιόλας». Και από τις ΗΠΑ, στο πρόσφατο ταξίδι του, είπε ότι αυτοί που θέλει να διαγράψει «υπονόμευαν επί πέντε χρόνια το κόμμα». Το δηλητήριο λοιπόν ήταν συνεχές και απαξίωσε και στοχοποίησε και δίχασε».
Πάντως το «διαζύγιο» δεν φαίνεται να ενοχλεί τους ενοίκους της Κουμουνδούρου, το αντίθετο θα έλεγα – «ας χωρίσουν οι δρόμοι μας και καλή τύχη…» έχουν ευχηθεί…
«Εχουμε εισπράξει μια γκάμα που ξεκινάει από το «στα τσακίδια» και «παράσιτα» και φτάνει μέχρι την ανοιχτή πρόκληση γνωστού εκδότη φιλικού προς τον ΣΥΡΙΖΑ κυριακάτικου φύλλου ότι είμαστε «οι απατεώνες του κομματικού πατριωτισμού». Ποιοι προς ποιους. Δεκάδες σύντροφοι, αγαπημένοι φίλοι, που θα μείνουν πάντα με τις ίδιες ιδιότητες για μένα, που είναι μέσα στο κόμμα σε ηγετικές θέσεις και δεν έχουν προφανώς καμία σχέση με αυτές τις αθλιότητες, δυστυχώς σιωπούν, ίσως θεωρώντας ότι η ίδια η ζωή με την περίφημη στρατηγική της «φυγής προς τα μπρος» θα επουλώσει τα τραύματα και θα περιθωριοποιήσει αυτόν τον λαϊκισμό που παρουσιάζεται ως αριστερός λόγος. Οι αυταπάτες συγχωρούνται αναμεταξύ μας γιατί καμιά φορά έχουν και δημιουργικό υπόβαθρο, όπως έδειξε η κοινή μας πορεία, αλλά η εθελοτυφλία και η σιωπή δεν είναι χρυσός για την Αριστερά».
Από την περίοδο της κούρσας της διαδοχής, όταν διατυπώνονταν οι μομφές περί υπονόμευσης του Αλέξη Τσίπρα, κάποιοι διερωτώντο γιατί δεν παίρνει θέση ο πρώην πρόεδρος του κόμματος. Οπως και τώρα που τα πράγματα έφτασαν στα άκρα…
«Ποτέ δεν προσκάλεσα, από θεσμικό σεβασμό, να μιλήσει ο τέως πρόεδρος, γιατί ξέρω να σέβομαι και τις σιωπές. Θέλω ευθέως να πω, όχι προς τον ίδιο αλλά προς την κοινή γνώμη της Αριστεράς και προς τα χιλιάδες στελέχη και μέλη του κόμματος, ότι οι περίφημοι «υπονομευτές» ήταν και είμαστε για πολλά χρόνια μέχρι και σήμερα συνδιαμορφωτές, με τα σωστά και τα λάθη μας, στην πρώτη γραμμή των αγώνων σε όλα τα επίπεδα υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα. Αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα που ο βούρκος δεν μπορεί να εκτρέψει».
