Αν μη τι άλλο, αυτή τη φορά ο Ερντογάν δεν εξέπληξε. Μπορεί να είναι συνήθως απρόβλεπτος, ακατανόητος και αφερέγγυος, αλλά και στο Βίλνιους για το ΝΑΤΟ και στη συνάντηση με τον Μητσοτάκη προσήλθε απολύτως προβλέψιμος.
Το κλίμα ήταν καλύτερο από το παρελθόν (όπως τουλάχιστον παρατήρησε ο έλληνας πρωθυπουργός) και ίσως γι’ αυτό οι πολλές μαγκιές αφέθηκαν στο κλίμα του παρελθόντος.
Φυσικά αν ο Ερντογάν στρέφεται ξανά στη Δύση δεν το κάνει επειδή τον φώτισε το πνεύμα του Ερασμου και του Βολταίρου.
Το κάνει επειδή το υπερφίαλο σχέδιο μιας αυτόνομης «τουρκικής υπερδύναμης» παραπαίει και επειδή οι γεωπολιτικές εξελίξεις (όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία) διαψεύδουν τις προσδοκίες του.
«Η Ρωσία έχασε τον πόλεμο και θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί» διακήρυξε ίσως λίγο πρόωρα ο πρόεδρος Μπάιντεν.
Συνεπώς ο Ερντογάν δεν έχει και πολλά περιθώρια. Σιγά-σιγά ήλθε η ώρα να τα μαζεύει.
Ισως χωρίς βιασύνη για λόγους αξιοπρέπειας, αλλά πάντως με πειθώ διότι δεν βλέπω κανέναν πρόθυμο να τον εμπιστευτεί δωρεάν.
Ο έλληνας πρωθυπουργός έδειξε ότι είναι διατεθειμένος να του δώσει την ευκαιρία. Προσπέρασε ρεαλιστικά τα «Μητσοτάκης γιοκ», μίλησε ακόμη και για την προοπτική της Χάγης, γενικά αποδέχθηκε μια ρήτρα εκτόνωσης.
Καλοδεχούμενη. Είναι χρήσιμο να φανεί καλόπιστος, αρκεί να μην αποδειχθεί εύπιστος.
Διότι το πρόβλημα με την Τουρκία είναι ότι μιλάμε για την Τουρκία. Μπορεί ο Ερντογάν να ντύθηκε ευρωπαϊκά στο Βίλνιους και να υποδύεται τον παρεξηγημένο, αλλά κανείς δεν ξέρει πότε θα ξαναρχίσει τα καλαμπαλίκια.
Ούτως ή άλλως το θεμελιώδες πρόβλημα, που είναι η αντίληψη του Ερντογάν για έναν ηγεμονικό ρόλο της Τουρκίας, δεν έχει λυθεί. Είναι όρος επιβίωσης του καθεστώτος που έχει εγκαθιδρύσει και δεν θα παραιτηθεί εύκολα από τη φιλοδοξία, ακόμη και αν ουδείς άλλος ενδιαφέρεται να την υπηρετήσει.
Αυτό φυσικά δεν επιτρέπει αυταπάτες. Ούτως ή άλλως, ο Ερντογάν θα βαδίσει τον δρόμο του κι εμείς τον δικό μας.
Αφήνει όμως χώρο για εκτόνωση της έντασης που ζήσαμε πρόσφατα, εφόσον την υπηρετήσουν και οι δύο πλευρές. Οπως επίσης αφήνει χώρο για μια ειρηνική γειτνίαση από τη στιγμή που η γεωγραφία μάς στρίμωξε στην ίδια γειτονιά.
Οχι μόνο επειδή με την Τουρκία δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε, αλλά και επειδή δεν έχουμε τίποτα να μοιραστούμε.
