Η αποστασιοποίηση του Αντώνη Σαμαράαπό τη διαδικασία των διερευνητικών συνομιλιών μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας, μία ημέρα πριν την έναρξή τους, προκάλεσε πολύ μεγαλύτερη ενόχληση στο Μέγαρο Μαξίμου απ’ ό,τι επισήμως και δημοσίως διακινήθηκε. Σε κάποιους ξύπνησε μνήμες της «αποστασίας του 1993», ωστόσο οι τόνοι κρατήθηκαν χαμηλά. Από το επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκηπροτιμήθηκε να μην ανοίξει εσωκομματικό μέτωπο, όμως η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού δεν θεωρείται άνευ σημασίας. Καταγράφεται δε ως η πρώτη, ηχηρή διαφοροποίηση ενός κορυφαίου στελέχους από μία κεντρική επιλογή της κυβέρνησης και μάλιστα για μείζον εθνικό ζήτημα. Ο κ. Σαμαράς επανέλαβε επί της ουσίας στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» όσα είχε δηλώσει και το προηγούμενο καλοκαίρι, μιλώντας στα «Νέα». Το έκανε όμως σε μία πολύ διαφορετική συγκυρία, καθώς τον Ιούνιο του 2020 δεν υπήρχε στον ορίζοντα ενδεχόμενο διαλόγου και η Τουρκία κλιμάκωνε την επιθετικότητά της. Σήμερα, με φόντο τις διερευνητικές επαφές, οι δηλώσεις έχουν διαφορετική σημειολογία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
