Οσημερινός δεύτερος γύρος των εκλογικών διαδικασιών στο ΚΙΝΑΛ λογικά δεν πρέπει να κρύβει εκπλήξεις. Υπάρχει ένα φαβορί και υπάρχει και ένας διεκδικητής που δεν είναι καν αουτσάιντερ. Με όσα δε επιχείρησε να κάνει σε βάρος του αντιπάλου του τις τελευταίες ημέρες, κατά πάσα πιθανότητα δεν πρέπει να θεωρείται ούτε αουτσάιντερ. Γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου επί της ουσίας δεν στράφηκε κατά του Νίκου Ανδρουλάκη, όπως θα είχε κάθε δικαίωμα να κάνει στο πλαίσιο μιας σοβαρής προεκλογικής αναμέτρησης. Στην πραγματικότητα στράφηκε για πολλοστή φορά κατά του Κινήματος που ίδρυσε ο πατέρας του και γιγάντωσαν με την προσφορά και τον αγώνα τους χιλιάδες στελέχη όλων των κατηγοριών ανά την επικράτεια.
Κάνοντας βαθιές βουτιές στα θολά νερά ενός παρελθόντος που το ίδιο το Κίνημα έχει απωθήσει στις πίσω πλευρές της συλλογικής του μνήμης, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έπληξε τον ανθυποψήφιό του – έπληξε την ίδια την παράταξη της Κεντροαριστεράς. Την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στις σκοτεινές μέρες της εσωστρέφειας, των «συντροφικών μαχαιρωμάτων», των μηχανορραφιών, της αποσυσπείρωσης, των διαλυτικών τάσεων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
