Προς «τίγρεις»,
άλλους αιμοδιψείς και…
Μάθετε, αγαπητοί, ότι η ελευθερία του Τύπου είναι κατοχυρωμένη από ιδρύσεώς του και κατακτημένη με αγώνες και θυσίες των υπηρετών του. Κατά καιρούς πολλοί ήταν αυτοί που επιχείρησαν με διώξεις και απειλές να επιτύχουν τον έλεγχο και την ποδηγεσία του. Απέτυχαν άπαντες παταγωδώς. Το ίδιο θα συμβεί και με εσάς. Οι φοβέρες και οι απειλές σας δεν πιάνουν. Γιατί απλούστατα δεν νοείται Τύπος ελεγχόμενος, ούτε δημοσιογράφοι φιμωμένοι και φοβισμένοι, δίχως ελευθερογνωμία και ελευθεροστομία. Ματαιοπονείτε λοιπόν, γι’ αυτό καλύτερα είναι να συμφιλιωθείτε με την ιδέα ότι απέναντί σας στέκονται θαρραλέοι και ελεύθεροι δημοσιογράφοι, όπως και μέσα που σέβονται την τιμή και την υπόληψή τους.
…κωφεύοντες
Οφείλει δε να αναρωτηθεί κανείς εάν τέτοιες επιχειρήσεις εκφοβισμού κάνουν το αφτί των ιθυνόντων να ιδρώνει. Για παράδειγμα, της κυβέρνησης. Η έως τώρα εμπειρία διδάσκει πως όχι. Τι συνέβη, ας πούμε, στην περίπτωση δασκάλου στην περιοχή της Δραπετσώνας που φέρεται να δέχθηκε απειλές από αγνώστους επειδή διαμαρτυρήθηκε στον επισκεπτόμενο τη σχολική μονάδα Πρωθυπουργό για οσμή στην περιοχή; Οι απειλές ωστόσο δεν φοβίζουν. Και το ερώτημα παραμένει: Αλήθεια, εκεί στο κράτος ακούει κανείς;
