Η κάρτα SIM συνδέει το κινητό σου τηλέφωνο με το δίκτυο. Αν την αφαιρέσεις, δεν έχεις καμία πρόσβαση. Ομως, πολύ σύντομα, οι κάρτες αυτές θα εξαφανιστούν, καθώς δεν είναι πλέον απαραίτητες. Οι συσκευές τελευταίας τεχνολογίας μπορούν να λειτουργήσουν με e-SIM, δηλαδή με μία εφαρμογή που, όταν εγκατασταθεί, επικοινωνεί με τον πάροχο και κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά. Η e-SIM κλωνοποιείται. Μπορείς να την εγκαταστήσεις σε μία άλλη συσκευή και να διατηρείς την ίδια σύνδεση.
Στην τηλεόραση διαφημίζεται μία συσκευή κινητού που λειτουργεί με e-SIM. Η ίδια «κάρτα» εγκαθίσταται και στο συνοδευτικό «έξυπνο» ρολόι. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι μπορείς να φύγεις από το σπίτι χωρίς το κινητό, αρκεί να έχεις το ρολόι και ένα ζευγάρι ακουστικά. Δεν πρόκειται να χάσεις κλήση, μήτε μήνυμα. Και αν θες να γράψεις κάτι, θα το υπαγορεύσεις στο ρολόι. Κάποια στιγμή, που δεν θα αργήσει πολύ, θα προστεθούν και τα γυαλιά. Η συσκευή του κινητού, έτσι όπως την ξέρουμε σήμερα, είτε θα μείνει στο σπίτι είτε θα εκλείψει εντελώς. Το ρολόι θα σε συνδέει με το δίκτυο, τα γυαλιά θα γίνονται οθόνη και τα ακουστικά θα μεταφέρουν στα αφτιά καθαρό ήχο, χωρίς εξωτερικούς θορύβους. Αργότερα τα γυαλιά θα μεγαλώσουν, θα καλύψουν πλήρως τα μάτια και θα θυμίζουν εκείνες τις κάσκες που χρησιμοποιούνται για εμπειρίες εικονικής πραγματικότητας. Αυτά τα γυαλιά δεν θα αντικαταστήσουν μόνο την οθόνη του κινητού, αλλά θα ανοίξουν και την πόρτα στο metaverse, στο παράλληλο ψηφιακό σύμπαν. Ξέρετε, σε αυτό που μας είπε ότι θα φτιάξει ο Ζάκερμπεργκ, αλλά επειδή τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά, έστειλε σπίτι τους 11.000 υπαλλήλους. Φορώντας αυτά τα γυαλιά θα βλέπεις και την ψηφιακή εκδοχή της πραγματικότητας – ίσως μόνο αυτή. Φανταστείτε ότι περπατάτε στον δρόμο και έχετε στα μάτια σας πληροφορίες για το πού βρίσκεστε, τι υπάρχει μέσα στα κτίρια, πόσοι άνθρωποι είναι εκεί και αν έχει τελειώσει το κασέρι στο σουπερμάρκετ δίπλα. Ισως μάλιστα να μη βλέπετε ανθρώπους, αλλά τη metaverse εκδοχή που έχουν επιλέξει – εμένα θα με πετύχετε ξανθό, με χαίτη και six pack.
Πάμε καλά μέχρι εδώ ή αρχίζουμε να το χάνουμε; Ωραία, χαίρομαι. Πριν τελειώσει ο αιώνας όλη η δουλειά θα μπορεί να γίνεται με ένα τσιπ υποδορίως εμφυτευμένο ή τοποθετημένο στον εγκέφαλο, αν πετύχει αυτό που σχεδιάζει ο Μασκ – απλώς δεν είμαι σίγουρος πόσοι θα ήθελαν να συνδέσουν το μυαλό τους με τον Μασκ.
Εδώ πάντα πετιέται κάποιος και λέει ότι θα γίνουμε cyborgs ή, τέλος πάντων, ένα υβρίδιο ανάμεσα στον άνθρωπο και στη μηχανή. Δίκιο έχει, αλλά συμβαίνει συνέχεια. Αν μας έβλεπε ένας άνθρωπος του 19ου αιώνα, θα πίστευε ότι έχουμε αποποιηθεί τη φύση μας. Φοράμε γυαλιά, χρησιμοποιούμε ακουστικά, τοποθετούμε τεχνητά όργανα και είμαστε άμεσα συνδεδεμένοι με το κινητό, επεκτείνοντας τις δυνατότητες του εγκεφάλου μας στο άπειρο. Αν δεν είμαστε εμείς cyborgs, τότε ποιοι είναι; Αυτοί στα κόμικς; Θα γίνει καλύτερη η ζωή; Θα είναι πιο εύκολη και πιο μεγάλη σε διάρκεια. Μόνο που δεν ξέρουμε τι ακριβώς προκαλεί στον εγκέφαλο η πρόσληψη τόσο μεγάλου όγκου πληροφοριών. Ούτε πώς θα εκδηλώνεται το burnout (ή να πω blackout;) που παθαίνουμε σήμερα. Θα ζεις περισσότερο, θα δουλεύεις περισσότερο, θα μυρίζεις τα εγκεφαλικά σου κύτταρα τη στιγμή που καίγονται. Και έτσι, πνιγμένος στην πληροφορία, βυθισμένος στο λίπος της τοξικότητας θα θέλεις να καταφύγεις στο σημείο που ήδη σε περιμένω. Να ανέβεις στην μπουλντόζα και να τα ρίξεις όλα, όπως ο Ηλίας το «Βιετνάμ».
