«Οι φράξιες είναι κακό φαινόμενο μέσα στο κόμμα, αλλά η χειρότερη φράξια είναι η φράξια της ηγεσίας». Η φράση αποδίδεται στον ιστορικό γραμματέα του ΚΚΕ Εσωτερικού Μπάμπη Δρακόπουλο που ηγήθηκε (από το 1969 έως το 1982) του «ευρωκομμουνιστικού» εγχειρήματος στην Ελλάδα μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968. Θα τη θυμούνται οι παλαίμαχοι του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι προέρχονται από τον χώρο αυτόν που βίωσε στην πορεία του χρόνου ανατροπές, συγκρούσεις, διασπάσεις και ιδεολογικο-πολιτικές μεταλλάξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ, απότοκος του ΣΥΝ (Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου) που γεννήθηκε από τον «ιστορικό συμβιβασμό» ΚΚΕ και ΕΑΡ (μετεξέλιξης του ΚΚΕ Εσ.) το 1989, έρχεται να προσθέσει με το 3ο Συνέδριό του ένα ακόμα «κεφάλαιο» στη μακρά πορεία μετασχηματισμών του παρελθόντος όπως αυτοί αποτυπώνονταν στα κομματικά συνέδρια, τα οποία αποτελούσαν ανέκαθεν πεδία αναμέτρησης και διαμόρφωσης νέων συσχετισμών περί την εκάστοτε ηγετική ομάδα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
