Για μια αρχαιολάγνα πόλη σαν την Αθήνα, έμπλεη από τοπόσημα, η ανάγνωσή τους από τον μέσο πεζοπόρο δεν είναι αντίστοιχη της αξίας τους. Η δε αντιμετώπισή τους είναι συνήθως περιστασιακή, δηλαδή όπου υπάρχει κάτι σημαντικό γκρεμίζουμε ή προσθέτουμε. Εάν φτιάξει κανείς έναν χάρτη, θα δει ότι τα τοπόσημα δημιουργούν ένα νήμα που συνδέει ολόκληρη την πόλη. Θα μπορούσε η παράμετρος αυτή να παίζει σημαντικό ρόλο στον εκάστοτε σχεδιασμό.
Τα περισσότερα τοπόσημα είναι πασίγνωστα, υπάρχουν ωστόσο και μερικά που η ιστορία τους μας είναι άγνωστη. Εγραφα παλιότερα, και το πιστεύω ακόμη, πως η Αθήνα είναι σε φάση μεταιχμιακή, όπου σε μια wanabe πολυπολιτισμική πρωτεύουσα με έλλειμμα στερεάς αφήγησης, προστέθηκε ως επιπλέον επίπεδο και η κρίση, η οποία ενέτεινε το κενό νοήματος. Στον πυρήνα της, ωστόσο, η Αθήνα είναι μια φοβερά ενδιαφέρουσα πόλη. Μοιάζει με παλίμψηστο – φέρει σε στρώσεις την ιστορία της. Το ζήτημα, όμως, είναι πώς συνδέεται με την κοινωνική πραγματικότητα, με το ζέον τώρα, μετά την κρίση και την πανδημία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
