Περισσεύουν οι μετεκλογικές διεργασίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάδειξη νέας ηγεσίας μετά τη βαρύτατη διπλή ήττα στις κάλπες της 21ης Μαΐου και της 25ης Ιουνίου και τη σοκαριστή, για πολλούς απρόσμενη, παραίτηση του κ. Τσίπρα. Παρασκηνιακές και εσωτερικές επί παρόντος. Μάχες μηχανισμών κατά βάση μεταξύ ομάδων, συνιστωσών και σχημάτων που παζαρεύουν, μην επιτρέποντας ακόμη στους διεκδικητές και στις διεκδικήτριες της ηγεσίας να παρουσιαστούν, να εμφανιστούν, να εκτεθούν και να εκθέσουν ιδέες, θέσεις και απόψεις.
Εικάζεται ότι την επόμενη Κυριακή, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, θα εμφανιστεί μια τετράδα υποψηφίων, χωρισμένη σε συγγενή δίδυμα. Οι πληροφορίες φέρουν ως επικρατέστερους υποψήφιους διαδόχους του κ. Τσίπρα την κυρία Εφη Αχτσιόγλου και τον κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο από τη μια πλευρά και τους κ.κ. Νίκο Παππά και Παύλο Πολάκη από την άλλη.
Το πρώτο δίδυμο θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ προσανατολισμένο σε αμιγώς αριστερή κατεύθυνση, στα πρότυπα των σύγχρονων κομμάτων της ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Ο κ. Τσακαλώτος έχει εμπειρίες από την αριστερή πτέρυγα των Εργατικών της Μεγάλης Βρετανίας, η επιστημονική του κατάρτιση είναι δεδομένη, ενώ οι επαφές του σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διακεκριμένες από την εποχή της διαχείρισης της κρίσης του 2015, και η αστική καταγωγή τού δίνουν πλεονέκτημα παρουσίας στο εγχώριο πολιτικό περιβάλλον. Η αλήθεια είναι ότι διακρίνεται από ιδεολογικές ακαμψίες, αλλά όταν χρειάστηκε έδειξε ευελιξίες και φανέρωσε ικανότητες. Η διαχείριση και η υπεράσπιση της οικονομικής πολιτικής μετά την κρίση του 2015 υπήρξε κατά κοινή ομολογία ξεχωριστή και αποτελεσματική, συγκρουόμενος ευθέως με τον ευρύ κύκλο των λαϊκιστών του κόμματός του.
Η κυρία Αχτσιόγλου είναι δημοφιλέστατη στον κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ, διαθέτει και αυτή επιστημονική γνώση και ο λόγος της δεν είναι ατεκμηρίωτος, αν και πολιτικά φαντάζει σκληρός και εν πολλοίς αμετακίνητος. Στη διάρκεια της θητείας της στο υπουργείο Εργασίας διακρίθηκε για την εργατικότητά της και στα τελευταία χρόνια της αντιπολίτευσης ως τομεάρχης Οικονομίας απέκτησε καλύτερη γνώση του οικονομικού περιβάλλοντος, αν και πολλοί της επιχειρηματικής κοινότητας τη θεωρούν απρόσιτη, σχεδόν «αγοραφοβική». Κοινή είναι η πεποίθηση ότι η σεμνή κυρία Αχτσιόγλου αυτοπροστατεύεται, αλλά τώρα φτάνει η στιγμή να εκθέσει τις απόψεις της σε πλήθουσα αγορά.
Το άλλο δίδυμο των κ.κ. Παππά και Πολάκη αντιπροσωπεύει τη λαϊκιστική εκδοχή της Αριστεράς. Ο πρώτος θυμίζει τα παλαιά πρόσωπα της πρώτης πασοκικής περιόδου, σαν να είναι βγαλμένος από τις κομματικές και πολιτικές σχολές της δεκαετίας του ’80. Ολα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, είναι διατεθειμένος να συνομιλήσει και να διαπραγματευτεί με τους πάντες, θεωρεί τις συμμαχίες εύκολες και είναι έτοιμος να συμμαχήσει ακόμη και με τον διάβολο προκειμένου να επιτύχει σκοπούς και στόχους.
Και ο δεύτερος, αν και διαφορετικός, με πεποιθήσεις αμιγώς αριστερές και ήθος επαγγελματικό, όπως λένε όσοι τον γνωρίζουν ως γιατρό, μοιάζει βγαλμένος από τη σχολή του αυριανισμού. Ολη του η στάση, ο λόγος και η επιχειρηματολογία του παραπέμπουν στις μέρες των μεγάλων εντάσεων και των ανυπόφορων συγκρούσεων, σε εποχή που έχει οριστικά παρέλθει. Ολο το προηγούμενο διάστημα πολιτεύθηκε με εχθροπάθεια και υπηρέτησε την τοξικότητα, που ηττήθηκαν κατά κράτος.
Αυτά είναι κατά βάση τα πρόσωπα που θα διεκδικήσουν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο πολλοί είναι εκείνοι που προβληματίζονται για τη μορφή και τον χαρακτήρα της διεκδίκησης. Αμφισβητούν τη μέθοδο προσέγγισης της ανάδειξης νέας ηγεσίας. Εντυπωσιάζει, είναι αλήθεια, το γεγονός ότι το κόμμα, που κυβέρνησε επί πέντε χρόνια τη χώρα στην πιο κρίσιμη υπαρξιακών διαστάσεων περίοδό της, εξαντλείται σε μάχη μηχανισμών και εσωτερικών συγκρούσεων, δεν προβαίνει σε διεξοδική αναζήτηση των λόγων που οδήγησαν στην εκλογική κατάρρευση, δεν αξιολογεί τη μεταβολή των συνθηκών, διεθνών και εγχώριων, ούτε συνομιλεί με την κοινωνία, παρά επιμένει σχεδόν μαζοχιστικά στην αποτυχημένη προεκλογική επιχειρηματολογία.
Η πρώτη εμφάνιση και ομιλία του προεδρεύοντος κ. Σ. Φάμελλου στη Βουλή επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης υπήρξε δηλωτική του ελλείμματος επεξεργασίας και κατανόησης των συνθηκών. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Οσο δεν το αντιμετωπίζει τόσο θα χάνει και θα βυθίζεται διαρκώς.
Το δυστύχημα επιπλέον είναι ότι ο κ. Τσίπρας πενθεί… Την ώρα που όλοι μιλούν για αυτόν, είτε επικρίνοντας είτε εκθειάζοντάς τον, εκείνος σιωπά, συνομιλώντας μόνο με τον εαυτό του.
