Η Γερμανία εισέρχεται πλέον και επίσημα στη μετά Μέρκελ εποχή. Ενας νέος συνασπισμός δυνάμεων φαίνεται ότι διαμορφώνεται πλέον στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ακόμη και αν τα ευρωπαϊκά ζητήματα ήταν μάλλον εξαφανισμένα από την άνευρη προεκλογική εκστρατεία, όλα σχεδόν τα κράτη-μέλη της ΕΕ παρακολουθούν τη «μετα-μερκελική» Γερμανία με κάποια νευρικότητα. Η απερχόμενη καγκελάριος εθεωρείτο «μαστόρισσα» στην επίτευξη συμβιβασμών – έστω κι αν αυτοί βρίσκονταν στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Η νέα κυβέρνηση θα βρει όμως μπροστά της έναν Γολγοθά προκλήσεων, με την κλιματική αλλαγή, την προσαρμογή ή και αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και την εξωτερική πολιτική/άμυνα να είναι ίσως τα τρία βασικότερα.
Τα δύο πρώτα ζητήματα συνδέονται μεταξύ τους. Η κληρονομιά που άφησε η Ανγκελα Μέρκελ από τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης της ζώνης του ευρώ είναι τουλάχιστον γκρίζα. Η πολιτική της ασφυκτικής δημοσιονομικής προσαρμογής μπορεί να απέδωσε στον έλεγχο των ελλειμμάτων και στη μείωση του δημοσίου χρέους, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι η ανταγωνιστικότητα δεν έρχεται μόνο με την περιστολή δαπανών και κανόνες περί ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Αυτή η πολιτική δεν επιτρέπει ευελιξία, αποδυναμώνει τις επενδύσεις, «σκοτώνει» την ανάπτυξη και την απασχόληση. Ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία, ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί που διαφωνούν με τη θέση ότι η χώρα έχει μείνει πίσω σε κρίσιμες υποδομές και τα χειρότερα είναι μπροστά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
