Το σχέδιο «απάντησης»στα τουρκικά drones

Ο καθοριστικός ρόλος των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAVs ή drones) στην έκβαση του πρόσφατου πολέμου στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ μεταξύ Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας προκάλεσε, πέραν της εμφατικής νίκης των αζερικών ενόπλων δυνάμεων και των αλλαγών που επήλθαν στον χάρτη του Καυκάσου, μια ευρύτερη συζήτηση για τη χρήση των drones στο πεδίο της μάχης. Στη σύρραξη των 44 ημερών το Μπακού χρησιμοποίησε drones τουρκικής και, δευτερευόντως, ισραηλινής κατασκευής. Η επίδειξη ισχύος των τουρκικών ΤΒ2, στα οποία η Αγκυρα έχει επενδύσει σημαντικά τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο της ανάπτυξης της αμυντικής της βιομηχανίας, απασχόλησε σχεδόν όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και προβλημάτισε τους έλληνες αμυντικούς επιτελείς.

Τα drones προσφέρουν μια «οικονομική» διεξαγωγή πολέμου, χωρίς κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Χρησιμοποιώντας – κατά κύριο λόγο -drones, τόσο στο εσωτερικό για την αντιμετώπιση των Κούρδων στη Νοτιοανατολική Τουρκία όσο και στα μέτωπα της Συρίας και της Λιβύης, η Αγκυρα προώθησε τις επιδιώξεις της διά της σκληρής πολεμικής ισχύος. Παράλληλα, προμηθεύοντας με drones τρίτες χώρες, όπως το Αζερμπαϊτζάν, έχει δημιουργήσει μια πελατεία για την αμυντική της βιομηχανία, ενισχύοντας την καταπονημένη οικονομία της και κερδίζοντας σε πρεστίζ.