Το 2014 ο Αλέξης Τσίπρας διακήρυσσε ότι «η ελπίδα έρχεται» και προσπερνούσε με άνεση την «εκστρατεία του φόβου», όπως αποκαλούσαν στην Κουμουνδούρου την προεκλογική καμπάνια του Αντώνη Σαμαρά. Στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, έπειτα από τέσσερα χρόνια στην πρωθυπουργία, εξαπολύει εκείνος τη δική του εκστρατεία του φόβου για να μειώσει την επιρροή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Περιγράφει τον αντίπαλό του ως ακροδεξιό, ακραία νεοφιλελεύθερο, εκπρόσωπο των ελίτ, κοινωνικά ανάλγητο, ως επικεφαλής ενός «πειράματος εθνικού διχασμού» στη Μακεδονία.
Ο κ. Σαμαράς δεν πέτυχε τον στόχο του καταγγέλλοντας τον αντίπαλό του ως καταστροφέα της Ελλάδας και έχασε τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015, αλλά ο κ. Τσίπρας τον αντιγράφει στην πλειοδοσία κινδυνολογίας σαν να μη διδάχθηκε τίποτα από την προσωπική του διαδρομή στην πολιτική. Στη σημερινή αναμέτρηση η λέξη «ελπίδα» έγινε σύνθημα στα χείλη του κ. Μητσοτάκη. Ο πρόεδρος της ΝΔ έριξε το βάρος του στην ανάδειξη των θετικών προτάσεων του κόμματός του και αγνόησε τις επιθέσεις του Πρωθυπουργού, προκειμένου να αφήσει πίσω του το νοσηρό κλίμα της προεκλογικής περιόδου, στο οποίο και εκείνος συνέβαλε, και να διασφαλίσει μια καθαρή νίκη-πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
